Συναδέλφισσες-Συνάδελφοι
Η
δεύτερη «αξιολόγηση» του μνημονίου, μεταξύ όλων των νέων αντιλαϊκών παρεμβάσεων
που περιλαμβάνει, έχει στο επίκεντρό της τα Εργασιακά. Έρχεται να
μονιμοποιήσει και να κατοχυρώσει θεσμικά την εργασιακή ζούγκλα που έχει
διαμορφωθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια, με βάση τη στρατηγική του κεφαλαίου,
που έχει χαραχθεί πολύ πριν από την
κρίση και η υλοποίηση της οποίας επιταχύνθηκε κατά τη διάρκειά της.
Ταυτόχρονα,
έρχεται να προσθέσει νέα αντεργατικά
μέτρα, με κυρίαρχο στοιχείο την ακόμα μεγαλύτερη γενίκευση της «ευελιξίας»,
της δυνατότητας του κεφαλαίου να έχει ακόμα πιο λυμένα χέρια για να
εκμεταλλεύεται όποτε θέλει, όσο θέλει και όπως θέλει τους εργαζόμενους, με βάση
τις ανάγκες του.
Την
ίδια ώρα, τα «προαπαιτούμενα» της «αξιολόγησης» περιλαμβάνουν την πλήρη
εφαρμογή του νόμου - λαιμητόμου για το Ασφαλιστικό, γεγονός που θα επιφέρει
νέες ανατροπές στις ζωές εκατομμυρίων συνταξιούχων και ασφαλισμένων. Το
«κερασάκι» βάζουν ο κρατικός προϋπολογισμός για το 2017 που θα
συζητείται και θα ψηφίζεται στην Ολομέλεια της Βουλής τις μέρες της απεργίας,
όπως και τα σχέδια του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής
2017 - 2020, τα οποία επιβεβαιώνουν ότι οι προβλέψεις για επιστροφή σε
ρυθμούς καπιταλιστικής ανάκαμψης περιλαμβάνουν και προϋποθέτουν τη μονιμοποίηση
και κλιμάκωση των αντιλαϊκών μέτρων, της φοροληστείας σε βάρος του λαού και της
περικοπής κονδυλίων που αφορούν στην κάλυψη στοιχειωδών αναγκών του.
Στα
προαπαιτούμενα τέλος περιλαμβάνονται και οι ιδιωτικοποιήσεις στρατηγικών τομέων
της οικονομίας ,οι ομαδικές απολύσεις καθώς και ο συνδικαλιστικός νόμος που
αναμένεται να φέρει ανατροπές στην προκήρυξη απεργιών και στην συνδικαλιστική
δράση.
Στην
ΕΥΔΑΠ που σέρνει το άρμα των ιδιωτικοποιήσεων έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται
με πιο ταχείς ρυθμούς όλα εκείνα τα
βήματα που απαιτεί το κεφάλαιο για την εξασφάλιση της κερδοφορίας του.
Αφού
εξασφάλισαν οι διοικούντες πως δε θα ανοίξει «ρουθούνι» με την ένταξη της ΕΥΔΑΠ
στο υπερταμείο και την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της δίνοντας με το νέο
οργανόγραμμα θέσεις ευθύνης σε εκατοντάδες συναδέλφους, (δημιουργώντας έτσι το
μηχανισμό που θα βάλει πλάτη και θα τρέξει το σχεδιασμό τους) και αφού
εξασφάλισαν και την ανοχή έως και συμμετοχή εκλεγμένων συνδικαλιστών (ΠΑΣΚΕ,
ΔΑΚΕ, ΣΕΚΕΣ) οι οποίοι έτρεξαν να πάρουν θέσεις διοίκησης ,προχωράνε τώρα στο
ξεκοκάλισμα των αποθεματικών με το μοίρασμα άλλων σαράντα(40) εκατομμυρίων ευρώ
(πέραν των 33 που ήδη δόθηκαν ως μέρισμα) ως διανομή μερίσματος παρελθόντων
ετών (2013-2014).
Κέρδη
που δημιουργήθηκαν από το πετσόκομμα των μισθών μας, την εκμετάλλευση της εργασίας
100άδων εργαζομένων από δουλεμπορικά γραφεία(ενοικιαζόμενους), την εισαγωγή
όλων των μορφών ελαστικής εργασίας με οχτάμηνα, μπλοκάκια, εργολαβικούς και
σύντομα με ατομικές συμβάσεις, καθώς και από την υποχρεωτική πληρωμή οφειλών
δήμων και δημοσίου, που στέρησαν από τα παιδιά λαικών οικογενειών και τους
γονείς τους την πρόσβαση σε κοινωνικές δομές, στους δημοτικούς βρεφονηπιακούς,
στην υγεία, στην παιδεία κλπ. και βέβαια δημιουργήθηκαν με την περιβόητη και
πολυδιαφημισμένη(με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ) «ρύθμιση» με την ομπρέλα όπου
φρέσκο χρήμα έρευσε στα ταμεία της εταιρείας και τώρα των μετόχων αλλά έφυγε
από τις τσέπες των αδυνάμων να καλύψουν τις ανάγκες τους λαικών
νοικοκυριών.
Μια
ΕΥΔΑΠ που αξιοποίησε όλο το αντεργατικό-αντιλαικό νομικό οπλοστάσιο της
τελευταίας εξαετίας είναι σίγουρο πως τώρα που βρίσκεται σε φάση
ιδιωτικοποίησης, αλλαγής της μετοχικής σύνθεσης και αναδιάρθρωσης δε θα
διστάσει να αξιοποιήσει ως εργαλεία όλες τις αντεργατικές ανατροπές, παλιές και
νέες.
Μέσα
σε ένα καθεστώς γενικευμένης ευελιξίας στην αγορά εργασίας, που επεκτείνεται με
τις προτάσεις της κυβέρνησης για τα δήθεν «αντισταθμιστικά» στις ομαδικές
απολύσεις, ποιος μπορεί να αισθάνεται σίγουρος ότι δεν θα είναι ο επόμενος που
θα δοκιμάσει την ευελιξία, ακόμα κι αν μέχρι σήμερα δουλεύει με σταθερές
σχέσεις, όταν οι συνάδελφοι δίπλα του, στην ίδια επιχείρηση, είναι ενοικιαζόμενοι
, υποαπασχολούμενοι, με μπλοκάκι ή και
εποχικοί; Όταν δίπλα τους μπαίνουν στην
παραγωγή νέοι εργαζόμενοι μόνο με το βασικό μισθό ή με συμβάσεις ευελιξίας,
είναι αναπόφευκτο να μεγαλώνει η πίεση για γενίκευση αυτών των συνθηκών σε όλη
την επιχείρηση.
Ευθύνες
γι αυτό φέρνει στο ακέραιο ο εργοδοτικός συνδικαλισμός που αρνείται να εγγράψει στα σωματεία όλες τις άλλες
σχέσεις εργασίας και στην ΕΥΔΑΠ
διασπώντας τους εργαζόμενους και περιορίζοντας την δράση τους, βάζοντας έτσι
πλάτη στους σχεδιασμούς της εργοδοσίας.
Συναδέλφισσες-Συνάδελφοι
Το
προηγούμενο διάστημα και με αφορμή την ένταξη της ΕΥΔΑΠ στο υπερταμείο
αναπτύχθηκαν αγώνες και έγιναν αρκετά πετυχημένες κινητοποιήσεις από τους
εργαζόμενους.
Οι
εργαζόμενοι πρέπει να διδαχτούν από την πρόσφατη εμπειρία τους και να
πρωτοστατήσουν στην συνέχεια με κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, όχι μόνο κατά της
περαιτέρω ιδιωτικοποίησης της επιχείρησης ή στον αγώνα να μην περάσουν μόνο
χειρότερα μέτρα ή τουλάχιστον να μείνουν τα πράγματα ως έχουν.
Δεν
πρέπει να περιορίζουν τον συντονισμό της δράσης τους μόνο κατά της ιδιωτικοποίησης
του νερού και σε συμμαχία με όσους θίγονται απ’ αυτή αλλά πρέπει να έχει στόχο
μια μεγάλη λαϊκή συμμαχία όλης της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, των
αγροτών, όσων πλήττει η επιθετικότητα του κεφαλαίου.
Οι
εργαζόμενοι χρειάζεται να διεκδικήσουν επιθετικά την ανάκτηση των απωλειών από
τα χρόνια της κρίσης, αυξήσεις στους μισθούς και πλήρη επαναφορά των ΣΣΕ ,
σταθερή δουλειά για όλους με πλήρη δικαιώματα, κατάργηση όλων των αντεργατικών
νόμων, ανατροπή των ιδιωτικοποιήσεων,
καθολική πρόσβαση σε φθηνό νερό, ρεύμα, ενέργεια , πλήρη ικανοποίηση των
σύγχρονων αναγκών.
Αυτό
απαντάει σήμερα στα πραγματικά τους συμφέροντα. Αυτό μόνο μπορεί να βάλει
εμπόδια στην επιθετικότητα του κεφαλαίου και των κομμάτων του, που θέλουν
λυμένα τα χέρια για να σαρώσουν τα πάντα. Τέτοιον αγώνα προτείνει το ΠΑΜΕ και
πρωτοστατεί να τον οργανώσει, την ίδια ώρα που οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες
χαριεντίζονται με τον ΣΕΒ και την κυβέρνηση, υπογράφοντας μαζί τους «κοινές
δηλώσεις» για τα Εργασιακά.
Παρά
την ανοιχτή υπονόμευση της απεργίας από τον εργοδοτικό - κυβερνητικό
συνδικαλισμό και αγνοώντας τις προτάσεις
του ΠΑΜΕ για μεγάλη πανεργατική-πανελλαδική
απεργία μέσα στο Νοέμβριο, ( ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ προκήρυξαν διαφορετικές απεργιακές
κινητοποιήσεις αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά τον προδοτικό τους ρόλο) χιλιάδες εργαζόμενοι στο Δημόσιο διαδήλωσαν
στην Ομόνοια την άρνησή τους να δεχθούν απολύσεις, αξιολογήσεις και
υποχρεωτικές μετατάξεις. Όλοι μαζί,
εργαζόμενοι στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, έχουμε χρέος σε μας, στις
οικογένειές μας, στα παιδιά μας, στην τάξη μας να αντισταθούμε στο σφαγιασμό
μας.
Η επιτυχία της πανεργατικής απεργίας στις 8
Δεκέμβρη είναι υπόθεση της καθεμιάς και του καθενός από εμάς!
Όλοι μαζί δίνουμε τη μάχη στις 8 Δεκέμβρη συμμετέχοντας στην πανεργατική απεργία και την
απεργιακή συγκέντρωση στις 10.30 στην Ομόνοια.
