ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Χριστούγεννα

«Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος /
να ’ν’ ήμερος να ’ναι άκακος /
λίγο φαΐ λίγο κρασί /
Χριστούγεννα κι Ανάσταση (…)».
    (Οδυσσέας Ελύτης, «Ο Ήλιος ο ηλιάτορας»)

Eργατικά ατυχήματα

Για τα εργατικά ατυχήματα δε φταίει η «κακιά η ώρα»

Σύμφωνα με το ΣΕΠΕ, από το 1999 έως το 2012 σχεδόν 1.700 εργαζόμενοι δε γύρισαν σπίτι τους. Κάθε 3 μέρες ένας εργαζόμενος πεθαίνει από εργατικό ατύχημα...

Πρώτο Πλάνο

Αν δει κανείς τις επίσημες Εκθέσεις τα τελευταία χρόνια, έως το 2012, για το οποίο υπάρχουν τα πιο πρόσφατα δημοσιευμένα στοιχεία, παρουσιάζεται μια μείωση στον απόλυτο αριθμό των εργατικών ατυχημάτων. Οι κυβερνητικοί κομπασμοί, ωστόσο, ότι μειώνονται τα εργατικά ατυχήματα και βελτιώθηκαν οι συνθήκες εργασίας δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική.Η καταγραφή των εργατικών ατυχημάτων είναι σκόπιμα ελλιπής στη χώρα μας. Τα στοιχεία που δημοσιεύονται είναι παραπλανητικά, διότι γίνεται προσπάθεια απόκρυψης των εργατικών ατυχημάτων από την εργοδοσία μη δηλώνοντάς τα στις αρμόδιες αρχές. Συχνά πιέζονται οι εργαζόμενοι να μη δηλώνουν το ατύχημα ούτε στο ΙΚΑ, χάνοντας έτσι και τις ελάχιστες παροχές που προβλέπονται.
Μια από τις ενδείξεις ελλιπούς καταγραφής είναι και η μεγάλη διαφοροποίηση μεταξύ των διαφορετικών φορέων που δημοσιεύουν σχετικά στατιστικά στοιχεία (ΙΚΑ, ΣΕΠΕ, ΕΣΥΕ). Για παράδειγμα, τα στοιχεία του ΙΚΑ για τα μη θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα αντιστοιχούν σε πολύ μεγαλύτερο αριθμό σε σχέση με αυτά που δημοσιεύονται στις εκθέσεις του ΣΕΠΕ, παρόλο που αναφέρονται μόνο στους ασφαλισμένους του ΙΚΑ, που αντιστοιχούν περίπου στο 40% του συνόλου των εργαζομένων.
Τα επίσημα στοιχεία δεν περιλαμβάνουν, επίσης, εργατικά ατυχήματα σε ανασφάλιστους ή ελαστικά εργαζόμενους (π.χ., μηχανικοί που αμείβονται με δελτίο παροχής υπηρεσιών και ασφαλίζονται στο ΤΣΜΕΔΕ). Στα στοιχεία του ΣΕΠΕ δεν περιλαμβάνονται ατυχήματα σε εργάτες γης, ναυτεργάτες, εργάτες ορυχείων. Υπάρχει, επίσης, η μεταβολή της ανεργίας που αλλοιώνει την πραγματική εικόνα.

Πόσο ασφαλείς είναι οι χώροι εργασίας;

Ακόμη και αν τα δημοσιευμένα στοιχεία για τον απόλυτο αριθμό των ατυχημάτων ήταν αξιόπιστα, η όποια μείωση μπορεί να καταγράφεται δεν οδηγεί αυτόματα στο συμπέρασμα ότι οι συνθήκες εργασίας βελτιώθηκαν ή ότι είναι ασφαλείς.
Για παράδειγμα, η μείωση του αριθμού των εργατικών ατυχημάτων στις κατασκευές οφείλεται στην ανεργία στον κλάδο και όχι σε βελτίωση των συνθηκών ασφάλειας στα εργοτάξια. Μια ολοκληρωμένη εκτίμηση απαιτεί, μεταξύ άλλων, τον υπολογισμό του δείκτη συχνότητας και σοβαρότητας των εργατικών ατυχημάτων. Η μείωση του αριθμού των ατυχημάτων μπορεί να μην αντανακλά βελτίωση αλλά μείωση των ωρών εργασίας. Αντίστοιχα, μπορεί να μειώνεται ο συνολικός αριθμός αλλά να αυξάνονται τα σοβαρά ή τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα.
Εξάλλου, ο απόλυτος αριθμός των ατυχημάτων παραμένει τεράστιος σε σχέση με τις δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνικής σήμερα για τη λήψη μέτρων πρόληψης. Μόνο για τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ τα στοιχεία, έως το 2011 που είναι διαθέσιμα, δείχνουν ότι τα τελευταία χρόνια, κατά μέσο όρο, κάθε 2 ώρες συνέβαιναν 3 εργατικά ατυχήματα. Σύμφωνα με τις εκθέσεις του ΣΕΠΕ, από το 1999 έως το 2012 σχεδόν 1.700 εργαζόμενοι δε γύρισαν σπίτι τους. Δηλαδή, κάθε 3 μέρες ένας εργαζόμενος πεθαίνει από εργατικό ατύχημα.
Και, βεβαίως, ανεξάρτητα από τον αριθμό των εργατικών ατυχημάτων, η επικινδυνότητα των χώρων εργασίας σχετίζεται και με την επίδραση μιας σειράς βλαπτικών παραγόντων που επιδρούν μακροπρόθεσμα στην υγεία των εργαζομένων, οδηγώντας σε επαγγελματικές ασθένειες, οι οποίες στην πράξη δεν καταγράφονται στη χώρα μας.
Προβλήματα όσον αφορά στις ανασφαλείς συνθήκες εργασίας αλλά και στην ελλιπή καταγραφή των εργατικών ατυχημάτων υπάρχουν και σε άλλες χώρες της ΕΕ. Μπορεί να παρατηρείται μείωση στον απόλυτο αριθμό των εργατικών ατυχημάτων, ωστόσο, όπως ήδη αναφέραμε, η ανάλυση πρέπει να περιλαμβάνει τους δείκτες συχνότητας και σοβαρότητας για να είναι ολοκληρωμένη, δεν καταγράφονται ατυχήματα σε μια σειρά δραστηριότητες και εργασιακές σχέσεις, υπάρχει προσπάθεια απόκρυψης από τους εργοδότες, υπάρχουν σοβαρές διαφοροποιήσεις στους τρόπους καταγραφής στις διάφορες χώρες κ.ά. Συνεπώς, τα στοιχεία είναι ελλιπή.
Ακόμη όμως και με βάση αυτά τα δεδομένα που υπάρχουν, οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και δείχνουν το πρόβλημα όσον αφορά τις συνθήκες εργασίας σε όλες τις χώρες. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το 2012, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, για την ΕΕ - 28 κατεγράφησαν 3.167.609 εργατικά ατυχήματα, που οδήγησαν σε πάνω από 3 μέρες απουσία από την εργασία και 3.932 θανατηφόρα.

Το ζήτημα δεν είναι τεχνοκρατικό

Το πρόβλημα των ανασφαλών εργασιακών συνθηκών, που οδηγούν σε εργατικά ατυχήματα, δεν είναι τεχνοκρατικό ζήτημα. Ο βασικός παράγοντας που καθορίζει κάθε επιλογή του εργοδότη σε σχέση με τις συνθήκες εργασίας είναι η επίδραση που θα έχει η επιλογή αυτή στο ποσοστό κέρδους της επιχείρησης.
Με βάση αυτό το κριτήριο, ο εργοδότης αποφασίζει για το αν τον συμφέρει να λάβει τεχνικά μέτρα προστασίας από τον επαγγελματικό κίνδυνο (π.χ., σκαλωσιές, ασφαλή μηχανήματα) ή οργανωτικά μέτρα (π.χ., επάρκεια και εκπαίδευση προσωπικού, ωράρια και ένταση εργασίας, συντήρηση), συγκρίνοντας, σε τελευταία ανάλυση, τις σχετικές δαπάνες με τις πιθανές οικονομικές συνέπειες απ' την αποφυγή τους (π.χ., κάποια πρόστιμα). Η πραγματικότητα αυτή, που τελικά έχει ως αποτέλεσμα τις ανασφαλείς συνθήκες εργασίας, σχετίζεται με τις κυρίαρχες σήμερα εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής, με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.
Στην προσπάθεια της άρχουσας τάξης να δώσει τη μάχη της ανταγωνιστικότητας, διασφαλίζοντας φτηνότερη εργατική δύναμη, κεντρικό ρόλο αναλαμβάνει το αστικό κράτος. Ο ρόλος του αστικού κράτους εκφράζεται με την προώθηση των αναδιαρθρώσεων στις εργασιακές σχέσεις και τον εργάσιμο χρόνο που αυξάνουν τον κίνδυνο εργατικών ατυχημάτων, με τη συγκάλυψη της ανεξέλεγκτης δράσης της εργοδοσίας, με τη διαμόρφωση ενός πλαισίου ψευδεπίγραφων και ελλιπών ελέγχων από τους αρμόδιους ελεγκτικούς μηχανισμούς, ελέγχων που δεν εστιάζουν στην εργοδοτική ευθύνη, αντίθετα, προσπαθούν να τη μεταθέσουν στις πλάτες των εργαζομένων και ειδικότερα των τεχνικών ασφάλειας.
Σήμερα υπηρετούν σε ολόκληρη την Ελλάδα μόνο 220 Επιθεωρητές Ασφάλειας και Υγεία, περίπου 60 από αυτούς στην Αττική, όπου συγκεντρώνεται το μεγαλύτερο μέρος των επιχειρήσεων και της εργατικής τάξης, και με τεράστιες ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή.
Πρόσφατα καταργήθηκαν σε 7 περιοχές της χώρας τα Τμήματα Επιθεώρησης Ασφάλειας και Υγείας της Εργασίας. Ο ρόλος του αστικού κράτους εκφράζεται και με την εμπορευματοποίηση της Υγείας και Ασφάλειας, την απουσία δημόσιων υποδομών υποστήριξης των διαδικασιών για την αντιμετώπιση του επαγγελματικού κινδύνου, καθώς και με την υποβάθμιση σχετικών ερευνητικών και υποστηρικτικών φορέων, όπως το ΕΛΙΝΥΑΕ.
Η προώθηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων αποτελεί βασικό στόχο και της ευρωπαϊκής στρατηγικής για την Υγεία και Ασφάλεια στην εργασία, την οποία ακολουθούν όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ.
Αυτή η κατάσταση φυσικά υπάρχει και σε διεθνές επίπεδο, υπήρχε πριν από τη φάση της καπιταλιστικής κρίσης και κατά τη διάρκεια της και θα συνεχιστεί. Κάτω βέβαια από την επίδραση της ανισόμετρης ανάπτυξης, σε κράτη που υστερούν στο επίπεδο ανταγωνιστικότητας οι κεφαλαιοκράτες κάνουν μεγαλύτερες εκπτώσεις στα μέτρα ασφάλειας για να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό της αγοράς για τη διασφάλιση πρόσθετου κέρδους.
Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι σε αναπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες δε συμβαίνουν εργατικά ατυχήματα και ότι οι συνθήκες εργασίας είναι ασφαλείς. Τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα, για παράδειγμα, το 2012 στη Γερμανία ανήλθαν στα 516, στη Γαλλία 576, στην Ιταλία 604 και στις ΗΠΑ 4.628.

Πάλη για ασφαλείς συνθήκες δουλειάς

Η πάλη για ασφαλείς συνθήκες εργασίας πρέπει να αποτελέσει σημαντικό κρίκο της πάλης του ταξικού εργατικού κινήματος και της κοινωνικής συμμαχίας για την ανάκτηση των απωλειών της κρίσης, για πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Να αντιμετωπιστούν αποφασιστικά η κρατική και εργοδοτική τρομοκρατία και οι δυνάμεις του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, που, στο όνομα του ρεαλισμού, «εκπαιδεύουν» τους εργαζόμενους στο να αποδέχονται το «μικρότερο κακό», να αποδέχονται να «παίζουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα» για να έχουν μια δουλειά.
Να πάρουν μαζικό χαρακτήρα οι αγωνιστικές πρωτοβουλίες των ταξικών σωματείων, του ΠΑΜΕ, για ουσιαστικό έλεγχο της εργοδοτικής ευθύνης για τη συνδυασμένη εφαρμογή της νομοθεσίας και των κανονισμών Υγείας και Ασφάλειας, για να ακυρωθεί η κυβερνητική απόφαση για κατάργηση των Τμημάτων της Επιθεώρησης Υγείας και Ασφάλειας σε 7 περιοχές της χώρας και να ενισχυθεί ριζικά σε ανθρώπινο δυναμικό και υλικοτεχνική υποδομή το ΣΕΠΕ, για την ίδρυση κρατικού σώματος Τεχνικών Ασφάλειας και Γιατρών Εργασίας ενταγμένου στο αποκλειστικά δημόσιο σύστημα Υγείας, την κατάργηση των ΕΞΥΠΠ, τη διατήρηση και διεύρυνση του θεσμού των ΒΑΕ, την κατοχύρωση εργοδοτικής εισφοράς για τον επαγγελματικό κίνδυνο κλπ.
Το ζήτημα της στάσης και της δράσης κάθε πολιτικής δύναμης απέναντι στην αντιμετώπιση του επαγγελματικού κινδύνου πρέπει να αποτελέσει κριτήριο επιλογής του εργαζόμενου. Δεν πρέπει να εγκλωβιστούμε στο ψευτοδίλημμα ποια αστική κυβέρνηση, του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ή κάποιου άλλου συνδυασμού, θα «διαπραγματευτεί» καλύτερα τους όρους σφαγής μας.
Για να έχει ο αγώνας συνέχεια, διάρκεια και νικηφόρα προοπτική πρέπει να σημαδεύει τον πραγματικό αντίπαλο, την άρχουσα τάξη και την ΕΕ που τη στηρίζει και όχι μόνο τους εκάστοτε πολιτικούς υπηρέτες τους, τις αστικές κυβερνήσεις. Να φωτίζει την προοπτική ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής και εργατικό έλεγχο, που θα εξασφαλίσει ασφαλείς συνθήκες εργασίας και θα ικανοποιήσει το σύνολο των κοινωνικών αναγκών.

Αυτοδίκαιη και Δυνητική αργία στους εργαζόμενους της ΕΥΔΑΠ.

 

Άρχισαν τα όργανα!!

Όπως προειδοποιούσαμε και στην έκτακτη γενική συνέλευση του Συλλόγου Προσωπικού, που δεν έγινε με ευθύνη της ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ και εξελίχθηκε σε ανοιχτή συζήτηση, έφτασε το νέο πειθαρχικό και στην ΕΥΔΑΠ, εφαρμόζοντας τις διάταξεις περί Αυτοδίκαιης και Δυνητικής αργίας.

Με άλλα λόγια απολύσεις δίχως αποζημίωση.

Τι λένε αυτοί που έλεγαν πως η ΕΥΔΑΠ είναι μιά Όαση; 

Πληρωμή μισθών με κουπόνια στην ΕΥΔΑΠ.

Σε απλά Ελληνικά, η απόφαση λέει πως μας παρακρατήσαν από τούς μισθούς μας περισσότερο και από το 35% και μας δίνουν πίσω μέρος του σε κουπόνια τροφής.
Ε, ας πούμε ευχαριστώ στην καλή ΄΄διοίκηση΄΄ που άρχισε τις πληρωμές μισθών με κουπόνια.
Ερώτημα: που ΄ναι τα υπόλοιπα; 
Που 'ναι τα ρούχα αναδρομικά;
Που 'ναι τα γάλατα;
Που 'ναι.........

Πρακτικό ΔΣ Συλλόγου Προσωπικού στις 5-12-2014-Να γιατί δε λειτουργεί ο Σύλλογος Προσωπικού (ξανά μέσα σε ένα δεκαήμερο).

Να γιατί δε λειτουργεί ο Σύλλογος Προσωπικού (ξανά μέσα σε ένα δεκαήμερο).

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΜΕ ΤΟ ΠΑΜΕ

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΜΕ ΤΟ ΠΑΜΕ

Κυνική ομολογία Χαρδούβελη: Ξεχάστε τις συντάξεις!

Απιαστο όνειρο η σύνταξη για τις επόμενες γενιές. Στο στόχαστρο και η σύνταξη των γυναικών με ανήλικα παιδιά

Με την ωμή και προκλητική παραδοχή πως η σύνταξη θα μετατραπεί σε άπιαστο όνειρο για νέους και μεγαλύτερους σε ηλικία εργαζόμενους, που παραδέρνουν μεταξύ ανεργίας και μισο-δουλειάς, συχνά μάλιστα ανασφάλιστης, επιβεβαίωσε χτες ο υπουργός Οικονομικών, Γκίκας Χαρδούβελης, την επιμονή της κυβέρνησης να προχωρήσει σε νέα μέτρα σφαγιασμού της Κοινωνικής Ασφάλισης.Η κυνική αυτή ομολογία έγινε στη διάρκεια συνάντησης με αντιπροσωπεία των εργατικών συνδικάτων που βρέθηκαν χτες στο δρόμο, μετά από κάλεσμα του ΠΑΜΕ, αντιδρώντας στη νέα αντιασφαλιστική επέλαση. Ο υπουργός δήλωσε ότι η κυβέρνηση, πράγματι, προωθεί την αύξηση του ελάχιστου αριθμού ενσήμων για την κατοχύρωση του δικαιώματος στη σύνταξη από τα 4.500 στα 6.000 ένσημα. Και αυτό τη στιγμή που η ανεργία, η μερική και εκ περιτροπής απασχόληση, η «μαύρη» εργασία έχουν κάνει τα 300 ένσημα το χρόνο μακρινή ανάμνηση για τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων. Το συγκεκριμένο μέτρο, ιδιαίτερα για τους νέους εργαζόμενους και ανέργους, σημαίνει πως πρέπει, λίγο πολύ, να ξεγράψουν την όποια προοπτική συνταξιοδότησης είχαν μέχρι σήμερα, να συμβιβαστούν με τη δουλειά μέχρι τα πιο βαθιά γεράματα. Αντίστοιχα, όσον αφορά τις εργαζόμενες γυναίκες ο υπουργός ξεκαθάρισε πως η κυβέρνηση δε θεωρεί σωστό να συνταξιοδοτούνται οι εργαζόμενες γυναίκες με ανήλικα παιδιά πριν από τα γενικά όρια.

Η πορεία από το υπουργείο Εργασίας προς το Σύνταγμα

Ο υπουργός υπερασπίστηκε τα μέτρα, ισχυριζόμενος πως παίρνονται για το «καλό της οικονομίας», όπως κατήγγειλε ο Σάββας Τσιμπόγλου, πρόεδρος της ΠΕΜΕΝ, ενημερώνοντας τους συγκεντρωμένους για όσα ειπώθηκαν στη συνάντηση. «Πρώτα να φτιάξουμε την οικονομία και μετά βλέπουμε», ήταν όπως ανέφερε η στάση του υπουργού.«Είναι πλέον καθαρό ότι αν δεν τους σταματήσουμε, δε θα αφήσουν τίποτα όρθιο από τα κοινωνικοασφαλιστικά μας δικαιώματα. Ερχονται νέες μειώσεις στις συντάξεις, νέες αυξήσεις στα όρια ηλικίας, κορυφώνεται η επίθεση στην Υγεία και την Πρόνοια, στην προστασία των εργαζόμενων στους τόπους δουλειάς», σημειώνει το ΠΑΜΕ σε ανακοίνωση που εξέδωσε μετά τη συνάντηση.

Εστειλαν το δικό τους μήνυμα

Σημαίνοντας συναγερμό στην εργατική τάξη, δεκάδες συνδικάτα οργάνωσαν χτες το μεσημέρι ταυτόχρονες κινητοποιήσεις στα υπουργεία Εργασίας και Οικονομικών, στέλνοντας σε κυβέρνηση, τρόικα και εργοδοσία το μήνυμα: «Κάτω τα χέρια από την Κοινωνική Ασφάλιση. Αυτό είναι το δικό μας e-mail». Οι εργαζόμενοι, που συγκεντρώθηκαν στο υπουργείο Εργασίας, κατήγγειλαν τη στάση της ηγεσίας του, που για άλλη μια φορά χτες με δικαιολογίες και προφάσεις αρνήθηκε να συναντήσει αντιπροσωπεία τους. Στη συνέχεια έφτασαν με πορεία στο Σύνταγμα, όπου ενώθηκαν με τους συγκεντρωμένους έξω από το υπουργείο Οικονομικών.

Εξω από το υπουργείο Οικονομικών

Τα συνδικάτα ξεκαθάρισαν ότι το νέο έγκλημα που σχεδιάζουν κυβέρνηση, τρόικα και εργοδότες αφορά όλους τους κλάδους, όλες τις ηλικίες: Τους παλιότερους εργαζόμενους που βλέπουν τη δυνατότητά τους να συνταξιοδοτηθούν να «σβήνει». Τους νέους στις ουρές του ΟΑΕΔ και τα 5μηνα προγράμματα. Τους συνταξιούχους που βλέπουν τις συντάξεις τους να εξομοιώνονται με τα όρια του «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος», δηλαδή της φτώχειας. Για αυτούς τους λόγους πρέπει να πάρει απάντηση: Η νέα επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση είναι αιτία πολέμου. Αυτό διαμήνυσαν οι χτεσινές κινητοποιήσεις με τα συνθήματά τους: «Μ' αγώνες έχει γίνει η ασφάλιση, δεν είναι για παζάρια και για διάλυση», «Εργάτη μη δεχτείς με ψίχουλα να ζεις».Με στόχο να μη μείνει χώρος δουλειάς που οι εργαζόμενοι δε θα συζητήσουν γύρω από τον τρόπο που θα απαντήσουν στην επίθεση, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ κάλεσαν και από τη χτεσινή κινητοποίηση σε πανεξόρμηση σήμερα σε εργασιακούς χώρους, καθώς και στο συλλαλητήριο την Κυριακή στις 5.30 μ.μ., στην Ομόνοια.

Ο Δήμος Πάτρας «λαδώνει» τους απόρους αφήνοντας χωρίς «λάδι» αστυνομία και εκκλησία

Ο Δήμος Πάτρας «λαδώνει» τους απόρους αφήνοντας χωρίς «λάδι» αστυνομία και εκκλησία

Η είδηση είναι τόσο εξωφρενική, στα όρια του απίστευτου. Όχι τόσο για τη δημοτική αρχή της Πάτρας, αυτή έκανε το αυτονόητο, το οποίο στους χαλεπούς καιρούς που διάγουμε τείνει να φαίνεται παράδοξο. Απίστευτη είναι η αντίδραση από τα κάθε λογής παράσιτα που θύμωσαν επειδή φέτος δεν βρήκαν «μέλι» - για την ακρίβεια λάδι- για να βουτήξουν μέσα το δάχτυλό τους. Διαβάστε και φρίξτε:

Παρακαλώ, την προσοχή σας. Παρά τις "λογοτεχνικές παρεμβάσεις" του γράφοντος, η ιστορία που ακολουθεί είναι πέρα για πέρα αληθινή:
Επειδή στην Πάτρα  κατά τις τελευταίες δημοτικές εκλογές πλειοψήφησαν οι κομμουνιστές, είναι φυσικό και επόμενο η δημοτική αρχή να μην ασχολείται με σοβαρά και κεφαλαιώδη προβλήματα της πόλης, όπως κάνει π.χ. ο δήμος Ναυπλιέων, ο οποίος ασχολήθηκε με το να ονομάσει τον Αντώνη Σαμαρά επίτιμο δημότη του. Εμείς εδώ, κολλημένοι κομμουνιστές, επιμένουμε να ασχολούμαστε με τρίχες, όπως π.χ. πώς θα ανακουφίσουμε (έστω και λίγο) τους συμπολίτες μας που υποφέρουν.
Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, οι διοικούντες τον δήμο σκέφτηκαν κάτι απλό: να αξιοποιήσουν κατά τον πιο πρόσφορο τρόπο την δημοτική περιουσία. Κι ανάμεσα στα περιουσιακά στοιχεία τού δήμου υπάρχουν και... ελιές! Μιας και στο σχέδιο πόλης έχουν ενταχθεί αγροί και χωράφια, πολλά των οποίων έχουν ήδη απαλλοτριωθεί προκειμένου να ανοιχτούν δρόμοι, να γίνουν πλατείες, να χτιστούν σχολεία κλπ, είναι λογικό να υπάρχουν μεταξύ τους και κάποια με ελιές.
Η απλή σκέψη της δημοτικής αρχής, λοιπόν, ήταν να καταγράψει τις ελιές των απαλλοτριωμένων εκτάσεων και στην συνέχεια να παραχωρήσει το δικαίωμα συλλογής και εκμετάλλευσης του ελαιοκάρπου τους σε άπορες οικογένειες, άνεργους, πολύτεκνους κλπ. Μοίρασε τις σχετικές άδειες στους δικαιούχους κι εκείνοι ξαμολήθηκαν να βγάλουν το λάδι των οικογενειών τους. Όλα καλά ως εδώ και μπράβο στον δήμαρχο και στην ομάδα του, που σκέφτηκαν κάτι τέτοιο. Όμως... Όμως, τώρα αρχίζουν τα προβλήματα.
Πρώτα-πρώτα, σε κάποια από τα χωράφια που προαναφέραμε, πλάκωσε η αστυνομία για να συλλάβει τους ελαιοσυλλέκτες. Μάταια οι άνθρωποι επέδειξαν την άδεια του δήμου κι άδικα διαμαρτυρήθηκαν, αφού τα όργανα της τάξης ήσαν ανένδοτα: έπρεπε να συλλάβουν τους κλέφτες και να τους προσαγάγουν για εξακρίβωση στοιχείων. Ευτυχώς, κάποιος από τους "κλέφτες" κατάφερε και ενημέρωσε τηλεφωνικά την αρμόδια του δήμου, η οποία έσπευσε στο αστυνομικό τμήμα. Στην ερώτησή της "γιατί τους συλλάβατε, αφού σας έδειξαν την άδεια με την υπογραφή τού δημάρχου;", η απάντηση ήταν αφοπλιστική: "Κυρία μου, τόσα χρόνια αυτές τις ελιές τις μαζεύουμε εμείς οι αστυνομικοί για να βγάζουμε το λάδι μας"! Τελικά, οι εκπρόσωποι του νόμου κατάλαβαν ότι η υπόθεση δεν θα εξελισσόταν προς το συμφέρον τους αν την παρατραβούσαν και άφησαν ελεύθερους τους "εγκληματίες". Πρόλαβαν, όμως, να προσθέσουν "πείτε τους, τουλάχιστον, να φέρουν και σε μας κανένα τενεκέ λάδι".
Ανοίγουμε παρένθεση για να κάνουμε μια απαραίτητη διευκρίνιση. Φυσικά, οι αστυνομικοί τού τοπικού τμήματος δεν πήγαιναν οι ίδιοι να μαζέψουν ελιές. Γι' αυτή την δουλειά υπήρχαν συνεργεία με τον κατάλληλο εξοπλισμό (όχι σαν τους φουκαράδες που τους κάλεσε ο δήμος να μζέψουν ελιές κι εκείνοι δεν είχαν ούτε λιόπανα). Οι αστυνομικοί έκαναν, απλώς, τα στραβά μάτια ενώ, παράλληλα, φρόντιζαν να απομακρύνουν τους περίεργους. Κλείνουμε την παρένθεση και συνεχίζουμε.
Ανακουφισμένοι, οι άνθρωποι γύρισαν στα σπίτια τους. Όμως, εκεί τους περίμενε άλλη μια έκπληξη. Δυο υπάλληλοι του δήμου πήγαν με άγριες διαθέσεις για "τσαμπουκά", επειδή "αυτές τις ελιές τις μαζεύουμε εμείς με τους αστυνομικούς και μοιραζόμαστε το λάδι χρόνια τώρα"! Προφανώς, οι δυο υπηρέτες τού δήμου ήσαν σίγουροι πως είχαν αποκτήσει κάποιο δικαίωμα χρησικτησίας επί της δημοτικής περιουσίας.
Οι -έκπληκτοι με όσα τους συνέβαιναν- άνθρωποι ξανατηλεφώνησαν στην αρμόδια, η οποία ζήτησε να μιλήσει με τους "διαμαρτυρόμενους" δημοτικούς υπαλλήλους και τους επέπληξε αυστηρά, προειδοποιώντας τους για τις συνέπειες που θα είχαν αν επέμεναν. Τελικά, εκείνοι κατάλαβαν ότι ο "τσαμπουκάς" τους δεν θα έβγαζε πουθενά και αναγκάστηκαν να φύγουν. Όχι, όμως, δίχως να προσθέσουν με αγανάκτηση: "τέτοιες μαλακίες κάνει ο Πελετίδης και δεν πρόκειται να ξαναβγεί". Το ότι κανένας δεν πίστεψε ότι αυτοί οι δυο ψήφισαν Πελετίδη, δεν έχει καμμιά σημασία.
Κι αν όλα αυτά σας ακούγονται απίθανα, περιμένετε διότι δεν φτάσαμε ακόμη στο καλύτερο.
Το ίδιο βράδυ, παρουσιάστηκαν σε άλλη οικογένεια ελαιοσυλλεκτών τέσσερις ιερείς τής κοντινής εκκλησίας, απαιτώντας να σταματήσει αμέσως η διαδικασία συλλογής τού ελαιοκάρπου, διότι "αυτές τις ελιές τις μαζεύουμε εμείς χρόνια τώρα, για να βγάζουμε το λάδι για τα καντήλια της εκκλησίας"(!) Φυσικά, έγινε πάλι το -συνηθισμένο πια- τηλεφώνημα στην αρμόδια. Όμως, οι εν λόγω ιερείς ήσαν τόσο φορτικοί και τόσο επίμονοι ώστε χρειάστηκε η προσωπική παρέμβαση του δημάρχου για να πειστούν να αποχωρήσουν και να αφήσουν τους ανθρώπους στην ησυχία τους. Προφανώς, οι σεμνοί λευίτες διαπίστωσαν με αγανάκτηση ότι ο κομμουνιστής (και, σίγουρα, άθεος) δήμαρχος δεν έδινε δεκάρα για τα καντήλια τους...
Αυτή ήταν η μικρή σημερινή μας ιστορία. Την οποία, βεβαίως, μη περιμένετε να διαβάσετε και σε κάποια τοπική εφημερίδα ή να ακούσετε σε κάποιο τοπικό κανάλι. Σκεφτείτε, όμως: αν οι εφημερίδες και τα κανάλια δεν ήσαν όπως είναι, ποιόν λόγο ύπαρξης θα είχαν τα ιστολόγια;
Τελειώνω. Είτε σας αρέσουν οι ιστορίες λαδιού είτε όχι, δείτε -ή και ξαναδείτε- την πρώτη ιστορία ("Το Ρολόι") από την εξαιρετική σπονδυλωτή ταινία "Το κανόνι και τ' αηδόνι", των Ιάκωβου και Γιώργου Καμπανέλλη (σε σενάριο του πρώτου). Θα ξοδέψετε 34 λεπτά από την ζωή σας αλλά δεν θα μετανοιώσετε ποτέ.

Πηγή: Cogito ergo sum