Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΠΑΙΔΙΩΝ
Σύγχρονη μάστιγα - απότοκο του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος

Εκατομμύρια ορφανά παιδιά πέφτουν στα νύχια των κυκλωμάτων εμπορίας παιδιών, ιδιαίτερα μετά από μεγάλες φυσικές καταστροφές όπως το τσουνάμι του 2004 στην Ινδονησία και ο καταστροφικός σεισμός του 2010 στην Αϊτή...
Associated Press
Οταν στις 18 Οκτώβρη, Ευρωπαϊκή Μέρα κατά της Διακίνησης Ανθρώπων και κατά της Σκλαβιάς, φούντωνε στην Ελλάδα η υπόθεση της ανεύρεσης της μικρής «Μαρίας» σε καταυλισμό Ρομά στα Φάρσαλα, στη Βρετανία την ίδια μέρα οι αρχές ανακοίνωναν τη λαθραία άφιξη στη χώρα μίας 10χρονης Σομαλής με προορισμό τα κυκλώματα λαθρεμπορίας ανθρωπίνων οργάνων...

Δεν πρόκειται για «σύμπτωση», ούτε για περιστασιακό φαινόμενο. Κάθε μέρα που περνά, σε κάθε περιοχή του πλανήτη, μία «αόρατη» στρατιά εκατοντάδων χιλιάδων, ενδεχομένως και εκατομμυρίων, απροστάτευτων παιδιών και εφήβων, αλλάζουν χέρια και σύνορα τροφοδοτώντας τα διεθνή κυκλώματα εμπορίας και εκμετάλλευσης ανθρώπων. Κάποια προορίζονται για σκληρή δουλειά ως απλήρωτοι υπηρέτες-σκλάβοι σε πολυτελή ή μεσοαστικά σπίτια, σκοτεινά ορυχεία, αχανή τσιφλίκια, επισφαλείς βιοτεχνίες υφαντουργίας ή εργοστάσια. Αλλα προορίζονται για τους δρόμους «παραδείσων» του σεξοτουρισμού στην Ανατολική Ασία ή στην Κεντρική και Νότια Αμερική. Αλλα παίρνουν το δρόμο των οίκων ανοχής της Βόρειας Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής. Κάποια άλλα παιδιά, τα πιο άτυχα, σφαγιάζονται στο «βωμό» του εμπορίου οργάνων. Γύρω απ' αυτό το πολύπλοκο εγκληματικό κύκλωμα είναι δύσκολο να βρεθούν στοιχεία.
Προχτές πάντως σε διεθνές συνέδριο της ΙΝΤΕΡΠΟΛ στην Καρταχένα της Κολομβίας, σχετικά με τη διακίνηση και εκμετάλλευση ανθρώπων, ο γγ του οργανισμού Ρόναλντ Ρομπλ σημείωνε πως η διακίνηση ανθρώπων για καταναγκαστική εργασία, σεξουαλική εκμετάλλευση, συμμετοχή σε κυκλώματα λαθρεμπορίας οργάνων ή εγκληματικών δραστηριοτήτων είναι «από τις μεγαλύτερες μάστιγες», εκτιμώντας πως ο τζίρος γύρω από τη διακίνηση ανθρώπων ξεπερνά ετησίως, σύμφωνα με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς, τα 32 δισ. δολάρια.
Προφανώς η εκμετάλλευση ανθρώπων, και ιδιαίτερα των παιδιών, είναι ιδιαίτερα επικερδής «μπίζνα». Η βασική αιτία της εμπορίας, διακίνησης και εκμετάλλευσης παιδιών δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε συγκυριακή, ούτε περιορίζεται σε μία γεωγραφική περιοχή. Είναι γέννημα-θρέμμα του στυγνού καπιταλιστικού συστήματος που γεννά και πολλαπλασιάζει τις ανισότητες, που οξύνει τη φτώχεια και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, που ορίζει την ανθρώπινη ζωή ως εμπόρευμα διά πάσα χρήση... Σε έναν κόσμο όπου κυριαρχούν τα μονοπώλια και το μεγάλο κεφάλαιο, δεν υπάρχει απολύτως κανένας ενδοιασμός για πάσης φύσης εμπορευματοποίηση της ανθρώπινης ζωής.
Το μόνο βέβαιο; Ελάχιστα παιδιά και νέοι κατορθώνουν να γλιτώσουν από τους άρπαγες κάθε λογής. Το γραφείο του ΟΗΕ για τα Ναρκωτικά και το Εγκλημα (UNODC) εκτιμά ότι μόνον το 2012 περίπου 20.900.000 άνθρωποι (ανάμεσά τους πολλά παιδιά) έπεσαν θύματα των διεθνών κυκλωμάτων διακίνησης. Μάλιστα, το πολύ ως το 2018, το «εμπόριο» ανθρώπων αναμένεται να ξεπεράσει ακόμη και το λαθρεμπόριο όπλων και ναρκωτικών!
Εκμετάλλευση πριν τη γέννηση...
Σημαντικό μέρος των κυκλωμάτων εκμετάλλευσης, διακίνησης και εμπορίας παιδιών ξεκινά προτού κάποιος δει το πρώτο φως της ζωής. Πολλά από τα θύματα δεν καταγράφονται καν στους επίσημους καταλόγους των ληξιαρχείων γέννησης, στοιχείο που θεωρείται θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα σύμφωνα με το άρθρο 7 της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Ετσι, εκατομμύρια παιδιά έως πέντε ετών (κυρίως πάμφτωχων οικογενειών που ζουν σε αγροτικές περιοχές) είναι «αόρατα» αφού η ύπαρξή τους δεν καταγράφεται ποτέ στους επίσημους καταλόγους...
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2007, πάνω από 51.000.000 παιδιά (εκ των οποίων τουλάχιστον τα μισά γεννήθηκαν σε χώρες της Νότιας Ασίας όπως η Ινδία, το Νεπάλ, το Πακιστάν) δεν καταγράφηκαν ποτέ στους καταλόγους των ληξιαρχείων. Μία στις τέσσερις αναπτυσσόμενες χώρες με διαθέσιμα στοιχεία, εμφανίζει ποσοστά καταγραφής των γεννήσεων μικρότερα του 50%. Οι γεννήσεις του έτους 2007 στην υποσαχάρεια Αφρική και τη Νότια Ασία δεν καταγράφηκαν σε ποσοστό 67%...
Παιδική εργασία
Η φτώχεια και η ανέχεια σε συνδυασμό με την παντελή έλλειψη δομών και υπηρεσιών κρατικής πρόνοιας, υγείας, εκπαίδευσης οδηγεί τα παιδιά πρόωρα και βίαια στην αγορά εργασίας ή στα κυκλώματα δουλεμπορίας. Στοιχεία του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας (ILO) προ επτά ετών υπολογίζουν πως πάνω από 158.000.000 παιδιά, ηλικίας 5-14 ετών είναι αναγκασμένα να εργάζονται, εκ των οποίων το 1/3 βρίσκεται στην υποσαχάρεια Αφρική.
Τα στοιχεία του ILO αναφέρουν ότι περισσότερο από τα δύο τρίτα του συνόλου της παιδικής εργασίας αφορούν το γεωργικό τομέα. Διαπιστώνει επίσης, ότι τα παιδιά στις αγροτικές περιοχές - κορίτσια κυρίως - αρχίζουν τη γεωργική εργασία στην ηλικία των 5-7 ετών.
Παιδιά πρόσφυγες
Πολλά είναι τα παιδιά που ζουν το δράμα του πολέμου, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων ως πρόσφυγες. Το 2006, εκτιμάται πως πάνω από 18.000.000 παιδιά ζούσαν μεταξύ ξεριζωμένων πληθυσμών, εκ των οποίων περίπου 8.800.000 παιδιά έγιναν εσωτερικοί μετανάστες. Μόνο στη Συρία, που είναι σε εξέλιξη εδώ και 3 χρόνια η ιμπεριαλιστική επέμβαση, τον περασμένο Αύγουστο τα παιδιά-πρόσφυγες ξεπέρασαν το 1.000.000...
Παράνομη εμπορία και διακίνηση παιδιών
Τα βρέφη και τα παιδιά που πέφτουν θύματα στο βωμό του εμπορίου και της διακίνησης είναι κάθε χρόνο πολλές χιλιάδες. Η UNICEF εκτιμά ότι κάθε χρόνο περίπου 1.000 ως 1.500 βρέφη και παιδιά έως πέντε ετών από τη Γουατεμάλα διακινούνται από τα κυκλώματα παράνομων υιοθεσιών με πελάτες πλούσια ζευγάρια από τη Βόρεια Αμερική και Ευρώπη.
Κορίτσια έως 13 ετών από την Ασία και την Ανατολική Ευρώπη διακινούνται από τα κυκλώματα σαν «νύφες κατά παραγγελία» από ηλικιωμένους, πλούσιους «γαμπρούς».
Εκατομμύρια παιδάκια σε Λατινική Αμερική, Αφρική και Ασία (τα περισσότερα κορίτσια) διακινούνται εντός και εκτός των συνόρων των χωρών τους προκειμένου να δουλέψουν δωρεάν ως εσώκλειστοι οικιακοί «βοηθοί» πέφτοντας πολύ συχνά και θύματα σωματικής και σεξουαλικής κακοποίησης. Παιδιά από δυτικοαφρικανικές χώρες όπως το Τόγκο, το Μάλι και η Γκάνα διακινούνται σε Νιγηρία, Ακτή Ελεφαντοστού, Καμερούν ή ακόμη και σε χώρες της Μέσης Ανατολής ή της Ευρώπης.
Οσο για τον τελικό αριθμό των παιδιών που αποτελούν αντικείμενο εμπορίας; Ο αριθμός ποικίλλει ανάλογα με τη χρησιμοποιούμενη μεθοδολογία καταμέτρησης. Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας το 2005, υπολόγισε ότι από 980.000 έως 1.250.000 παιδιά (αγόρια και κορίτσια) θύματα της διακίνησης (trafficking) εργάζονται παρά τη θέλησή τους...
Στοιχεία του Γραφείου του ΟΗΕ για τα Ναρκωτικά και το Εγκλημα, δείχνουν ότι περισσότερο από το 20% όλων των θυμάτων trafficking, είτε στο εσωτερικό διαφόρων χωρών είτε και διασυνοριακά, ήταν παιδιά, ενώ για το 2006 η ετήσια έκθεση του Αμερικάνικου Τμήματος Εμπορίας Ανθρώπων σημειώνει ότι από τους 600.000 - 800.000 ανθρώπους που έπεσαν θύματα trafficking, το 50% ήταν παιδιά.
Παλαιότερα, αλλά και νεότερα στοιχεία (Διεθνής Εκθεση σχετικά με την Εμπορία Ανθρώπων το 2009) δείχνουν ότι η σεξουαλική εκμετάλλευση είναι η συνηθέστερη αιτία διακίνησης ανθρώπων (ποσοστό 79%) με επόμενη την καταναγκαστική εργασία (ποσοστό 18%).
Αντίθετα με ό,τι θα περίμενε κανείς, στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από 46 χώρες, καταγράφουν ότι οι έμποροι ανθρώπων κατά δυσανάλογα μεγάλο ποσοστό είναι γυναίκες και όχι άνδρες. Κυρίως γιατί οι γυναίκες μπορούν να κάνουν ευκολότερα τα θύματά τους να τις εμπιστευτούν...
Σεξουαλική εκμετάλλευση παιδιών
Μολονότι οι σχετικές στατιστικές δεν είναι ακριβείς, υπολογίζεται ότι 150.000.000 κορίτσια και 73.000.000 αγόρια κάτω των 18 ετών έχουν υποστεί βιασμό ή άλλες μορφές σεξουαλικής βίας και εκμετάλλευσης. Το 2000, υπολογίστηκε ότι πάνω από 2.000.000 παιδιά χρησιμοποιούνταν σεξουαλικά στις βιομηχανίες πορνείας και πορνογραφίας, ενώ κάθε χρόνο θεωρείται ότι περίπου 1.000.000 νέα παιδιά-θύματα αναγκάζονται να εκπορνεύονται.
Μολονότι η πλειονότητα των παιδιών-θυμάτων σεξουαλικής εκμετάλλευσης και κακοποίησης είναι κορίτσια, σε παγκόσμιο επίπεδο, τόσο κορίτσια όσο και αγόρια όλων των ηλικιών και από κάθε κοινωνική τάξη πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης και κακοποίησης.
Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, θεωρείται ότι πάνω από 300.000 παιδιά έως 12 ετών δραστηριοποιούνται στα κυκλώματα σεξουαλικής κακοποίησης από παιδεραστές, καθώς και στη βιομηχανία πορνό.
Από την άλλη, πρόσφατες εκθέσεις της UNICEF αναφέρουν ότι κάθε χρόνο περίπου 2.000.000 παιδιά διακινούνται διεθνώς με προορισμό κυκλώματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης είτε στη βιομηχανία πορνό, είτε σε οίκους ανοχής. Χαρακτηριστικό του κλίματος ανομίας και ατιμωρησίας των κυκλωμάτων σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών είναι το γεγονός ότι το 2012, από τις 134 χώρες που ενεργοποίησαν νομοθεσίες για την ποινική δίωξη των εγκληματιών εμπορίας ανθρώπων, το 16% δεν κατάφερε να επιβάλλει ούτε μία καταδίκη!
Ασφαλώς και ο ποταμός των στοιχείων για την εμπορευματοποίηση εκατομμυρίων βρεφών και παιδιών δεν σταματά εδώ. Τα παραπάνω στοιχεία είναι σταγονίδιο στον ωκεανό διεθνών κυκλωμάτων εκμετάλλευσης του παιδικού σώματος και της παιδικής ψυχής και τα οποία δεν πρόκειται να εκλείψουν όσες «εκστρατείες» ενημέρωσης και να κάνουν διεθνείς και μικρότερες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Πολύ περισσότερο που και αυτές δεν δρουν με αγαθές προθέσεις αλλά προωθώντας δικούς τους σχεδιασμούς που πολλές φορές συνδέονται με επιχειρηματικά συμφέροντα. Είναι ένα ακόμη σύμφυτο χαρακτηριστικό του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος και θα διαιωνίζεται όσο αυτό δεν ανατραπεί από τους λαούς...

Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ
Πηγές: UNICEF,Child Center InfoECPAT International JornalIBCR

Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013



Ποιος είπε το «Όχι»; Ο Μεταξάς;…

Τι χρειάζεται αυτός ο τόπος; Αυτός ο τόπος «χρειάζεται Μεταξάδες» έλεγε από βήματος Βουλής ο χρυσαυγίτης υποφυρερίσκος, ο βουλευτής Παππάς. Όσο για τους Γεωργιάδη – Βορίδη ήταν βουλευτές του ΛΑΟΣ όταν ο τότε αρχηγός τους, ο Καρατζαφέρης, επισκεπτόταν ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου 2011 το σπίτι του Μεταξά σε ένδειξη… «σεβασμού και μνήμης». Η δε «Καθημερινή» δεν έλειψε ποτέ από τα εκδοτικά εκείνα συγκροτήματα που επιδαψιλεύουν δάφνες στον «πατριώτη» Μεταξά που «είπε το Όχι». Μάλιστα η «Καθημερινή» το έχει πάει και παραπέρα. Ειδικά σε εκείνο το αφιέρωμά της για τον φασίστα Μεταξά, στις 4/8/2007 (ανήμερα, δηλαδή, της κήρυξης της δικτατορίας της «4ης Αυγούστου») όταν και ισχυριζόταν ότι η διακυβέρνηση Μεταξά, εκτός από πατριωτική» που ήταν, πορεύτηκε και με «χαρακτηριστικά φιλολαϊκού» καθεστώτος...
Είναι αλήθεια, λοιπόν, ότι ο Μεταξάς είπε «Όχι» το 1940; Το δικό του «Όχι» γιορτάζουμε τη Δευτέρα; Η’ μήπως ισχύει εκείνο που έλεγε για τον Μεταξά ο κεντρώος πολιτικός, ο Καφαντάρης, ότι δηλαδή: «Είπε το ΟΧΙ, ο μόνος Έλληνας που θα μπορούσε να πει το ΝΑΙ»; (1).
Όπως θα δούμε, το «Όχι» του Μεταξά δεν ήταν «Όχι» κατά του φασιστικού Άξονα. Δεν είχε φυσικά καμία σχέση με το «Όχι» του ελληνικού λαού. Το «όχι» του Μεταξά ήταν ένα τόσο δα … μικρούλι και ξέπνοο «όχι».

Το λέμε εξαρχής και θα το εξηγήσουμε:

Σε εκείνες τις ιστορικές συνθήκες το «όχι» του Μεταξά ήταν το «Ναι» του φασιστικού καθεστώτος της μεταξικής δικτατορίας υπέρ της Αγγλίας και όχι υπέρ των ελευθεριών του ελληνικού λαού. Και τούτο για δύο λόγους:
Πρώτον, διότι το ελληνικό κράτος, οι προύχοντες, οι κοτζαμπάσηδες του ελληνικού κράτους (και όχι φυσικά ο πένητας ελληνικός λαός) είχαν άρρηκτους δεσμούς διαπλοκής με το βρετανικό κεφάλαιο. Δεύτερον, διότι σε κρίσιμες στιγμές (όπως ένας Παγκόσμιος Πόλεμος) οι επιλογές στρατοπέδου από τους «Μεταξάδες» δεν γίνονται με βάση την ιδεολογία τους. Οι «Μεταξάδες» επιλέγουν συμμάχους σύμφωνα με τα ταξικά συμφέροντα που αυτοί εκπροσωπούν. Και τα ταξικά συμφέροντα που εκπροσωπούσε ο Μεταξάς και το καθεστώς του, ήταν απολύτως εξαρτημένα και διασυνδεδεμένα με την Αγγλία. Γεγονός που δεν θα μπορούσε να παραβλέψει ο – και κατά τα άλλα – πολύ καλός φίλος του Γκαίμπελς, ο Μεταξάς.

Αυτός ήταν ο «πατριώτης» που είπε το «Όχι» κατά του ναζισμού και του φασισμού;…



Για να αντιληφθεί κανείς τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα που παίζονταν στην Ελλάδα και το μέγεθος της οικονομικής επιρροής της Αγγλίας στη χώρα είναι ενδεικτικό το εξής στοιχείο:
Το εξωτερικό χρέος της χώρας το 1932 έφτανε τα 1,022 δισεκατομμύρια χρυσά φράγκα, ενώ το εσωτερικό χρέος ήταν 144 εκατομμύρια χρυσά φράγκα. Βασικοί δανειστές της χώρας και κάτοχοι των ελληνικών χρεογράφων ήταν ο οίκος «Hambro» του Λονδίνου, το συγκρότημα «Speyer and Co» της Ν. Υόρκης και η Εθνική Τράπεζα Αθηνών. Το 67,42% του εξωτερικού χρέους ήταν αγγλικά κεφάλαια, το 9,88% ήταν κεφάλαια των ΗΠΑ, το 7,52% ήταν γαλλικά κεφάλαια, το 5,40% σουηδικά, το 3,44% βελγικά. Μόλις το 1,7% ήταν γερμανικά και μόλις το 1,65% ήταν ιταλικά (2).
Επομένως, ήταν τέτοια η πρόσδεση της Ελλάδας στην Αγγλία, που το μεταξικό καθεστώς δεν θα μπορούσε ποτέ να διανοηθεί να σταθεί απέναντί της. Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που οι ίδιοι οι Άγγλοι αποτιμούσαν το (φασιστικό) καθεστώς Μεταξά, το οποίο με την εγκαθίδρυσή του όχι μόνο δεν περιόρισε, αλλά αντίθετα ενίσχυσε τις σχέσεις της χώρας με την Αγγλία. Ο υφυπουργός της Αγγλίας, Ρ. Βάνσιταρτ, έγραφε σε υπόμνημά του το Μάη του 1937 για τις ελληνοβρετανικές σχέσεις: «Βρήκαμε ότι το καθεστώς Μεταξά είναι πολύ πιο συνεννοήσιμο από πολλά από τα προϋπάρχοντα καθεστώτα» (3).
Όσο για τον Μεταξά, τον Μάη του 1940, λίγους μήνες πριν την κήρυξη του πολέμου, έλεγε στην «Ντέιλι Τέλεγκραφ»:«Είμεθα ουδέτεροι εφ' όσον χρόνον η Αγγλία θέλει να είμεθα ουδέτεροι. Τίποτα δεν κάνομε χωρίς συνεννόησιν με την Αγγλία και, τις περισσότερες φορές ό,τι κάνομε γίνεται κατά σύστασιν ή παράκλησιν της Αγγλίας. Η Ελλάς είναι ζωτικό τμήμα της αγγλικής αυτοκρατορικής αμύνης» (4)
Την ίδια εποχή, στις 6/5/1940, παραμονές του πολέμου, επαναλάμβανε: «Είναι φυσικό, κράτη παραθαλάσσια σαν εμάς να είμεθα φιλικά με τους Άγγλους και κράτη μεσόγεια σαν τη Βουλγαρία, με τους Γερμανούς. Η διαφορά των πολιτευμάτων δεν παίζει ρόλο (…). Και η Ιταλία στο βάθος, τη φιλία προς την Αγγλία ζητά. Μόνο που αυτή ακολουθεί το δρόμο του μεγάλου, ενώ εμείς είμαστε μικροί» (5)
Αλλά ακόμα και πριν από την κήρυξη της δικτατορίας του, ο Μεταξάς ήταν σαφής: «Αν και είναι βεβαίως παράτολμον εις την πολιτική να δημιουργή κανείς δόγματα, η Ελλάς δύναται να θέση ως δόγμα πολιτικόν ότι εν ουδεμία περιπτώσει δύναται να ευρεθή εις στρατόπεδον αντίθετον εκείνου εις το οποίον θα ευρίσκετο η Αγγλία. Δυνάμεθα τούτο να το θεωρήσωμεν ως δόγμα. Εγώ τουλάχιστον το ασπάζομαι» (6)
Το «Όχι» λοιπόν του Μεταξά δεν είχε τίποτα το «πατριωτικό». Ήταν… «συμφεροντολογικό». Και μάλιστα υπό την πιο ιταμή εκδοχή του «συμφέροντος». Δηλαδή του συμφέροντος ενός ταξικού καθεστώτος που, παρά τη διαφορά των πολιτευμάτων, συνέχιζε αδιατάρακτα την πρόσδεση της Ελλάδας υπό το «αγγλικό δόγμα» και αντιμετώπιζε τη χώρα ως «ζωτικό τμήμα της αγγλικής αυτοκρατορικής αμύνης».


Ο Μεταξάς περιχαρής στο πλευρό του υπουργού προπαγάνδας του Χίτλερ, του Γκαίμπελς, κατά την επίσκεψη του τελευταίου στην Αθήνα, στις 21/9/1936…



Αυτή ήταν η σχέση του Μεταξά με τον «πατριωτισμό».
Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά για ένα καθεστώς που δολοφονούσε εργάτες, όπως δολοφόνησε ο Μεταξάς τους καπνεργάτες το '36. Για ένα καθεστώς που διέπραξε το αδιανόητο: Παρέδωσε στην Γκεστάπο (και μάλιστα μετά από το ιστορικό γράμμα του Ζαχαριάδη) τους πραγματικούς πατριώτες, τους Έλληνες δημοκράτες και κομμουνιστές πολιτικούς κρατούμενους, που ζητούσαν να πολεμήσουν τον εισβολέα. Που διέδιδε τα «φώτα του ελληνικού πολιτισμού» μέσω των πρακτικών του Έλληνα «Μέγκελε», του αρχιδολοφόνου (και κατοπινού βουλευτή της ΕΡΕ) Μανιαδάκη, δεξί χέρι του Μεταξά, που πολλές από τις μεθόδους του στα μπουντρούμια της Ασφάλειας εφαρμόστηκαν στα χιτλερικά στρατόπεδα και στα μπουντρούμια των δικτατοριών της Λατινικής Αμερικής. Δεν θα μπορούσε να έχει καμία σχέση με τον πατριωτισμό ένα καθεστώς, μέσω του οποίου, όπως ο ίδιος ο Μεταξάς έλεγε: «Η Ελλάδα έγινε ένα Κράτος αντικομμουνιστικό, Κράτος αντικοινοβουλευτικό, Κράτος ολοκληρωτικό...». Ένα καθεστώς που μετά τη στάση πληρωμών του 1932, κι ενώ η Ελλάδα πλήρωνε μετά από συμφωνίες με τους δανειστές το 30% των τόκων που χρωστούσε, εκείνο - το καθεστώς Μεταξά - εξασφάλισε σε τοκογλύφους και κερδοσκόπους αποπληρωμές που έφτασαν μέχρι και το 43%. Δεν θα μπορούσε να έχει καμία σχέση με τον πατριωτισμό ένα καθεστώς που περιγράφεται ως εξής:
«Τα βασανιστήρια που εφάρμοσαν οι χαφιέδες της δικτατορίας (σ.σ.: του Μεταξά) εναντίον των αντιπάλων του καθεστώτος, των κομμουνιστών, σοσιαλιστών, δημοκρατικών, εναντίον των πρωτοπόρων εργατών, φοιτητών, αγροτών και διανοουμένων είναι πολύ δύσκολο να περιγραφούν. Το ρετσινόλαδο και ο πάγος ήταν από τις κυριότερες μεθόδους βασανισμού για την απόσπαση "ομολογιών" και "δηλώσεως μετανοίας". Το βασανιστήριο του ρετσινόλαδου εφαρμοζόταν περίπου με τον παρακάτω τρόπο: Στο τραπέζι του ανακριτή - βασανιστή υπήρχαν τρία ποτήρια, το ένα με 30 δράμια, το άλλο με 75 και το τρίτο με 100 δράμια ρετσινόλαδο. Αν ο ανακρινόμενος δεν ομολογούσε ή δεν υπέγραφε του έδιναν να πιει το πρώτο ποτήρι. Στην περίπτωση που αρνιόταν και έφερνε αντίσταση άρχιζαν το άγριο ξυλοκόπημα, τη φάλαγγα ή χρησιμοποιούσαν άλλες μεθόδους βασανισμού. Ύστερα από μισή ώρα, εφόσον ο αρχιβασανιστής - ανακριτής το έκρινε σκόπιμο, ακολουθούσε το δεύτερο στάδιο ανάκρισης και ο κρατούμενος έπινε το δεύτερο ποτήρι των 75 δραμιών. Αν η αντίσταση του κρατουμένου ήταν μεγάλη, ύστερα από ένα τετράωρο γινόταν και η τρίτη "ανάκρισις" και τον υποχρέωναν να πιει ένα ποτήρι των 100 δραμιών. Σ' αυτό το διάστημα και αρκετές ώρες ύστερα από την επενέργεια του καθαρτικού, ο κρατούμενος ήταν κλεισμένος στο κελί του και δεν του επέτρεπαν να πάει στο αποχωρητήριο αποτέλεσμα ήταν ότι ο κρατούμενος γινόταν αληθινό ράκος και το κελί, στο οποίο τον άφηναν κλεισμένο τέσσερις, πέντε και περισσότερες μέρες, αληθινός υπόνομος. Το δεύτερο βασανιστήριο ήταν η στήλη πάγου. Ανέβαζαν τον κρατούμενο στην ταράτσα της Ασφάλειας και τον υποχρέωναν να καθίσει γυμνός πάνω σε μια στήλη πάγου. Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο με του ρετσινόλαδου. Ο κρατούμενος γινόταν αληθινό ράκος. Πολλές φορές οι βασανιστές τον υποχρέωναν να κάθεται τόση πολλή ώρα πάνω στον πάγο, ώστε ορισμένοι κρατούμενοι πάθαιναν κρυοπαγήματα (...). Άλλο βασανιστήριο ήταν το τράβηγμα των νυχιών με τσιμπίδες. Σε άλλους έβαζαν σπίρτα στα νύχια και τα άναβαν ή τους έκαιγαν το κορμί με τσιγάρο. Άλλους τους χτυπούσαν με σακουλάκια άμμο στα πόδια. Το ξύλο και τα βασανιστήρια γίνονταν συνήθως στην ταράτσα της Γενικής ή Ειδικής Ασφάλειας για να μην ακούγονται οι φωνές του κρατουμένου (...). Οι βασανιστές του Κ. Μανιαδάκη χρησιμοποιούσαν και πολλά άλλα μέσα για να αποσπάσουν "ομολογίες" ή "δηλώσεις" και να υποτάξουν τους δημοκράτες στο φασιστικό καθεστώς. Μια μεσαιωνική μέθοδος βασανισμού που χρησιμοποιούσαν ήταν το σιδερένιο στεφάνι. Το περνούσαν στο κεφάλι του κρατουμένου και το έσφιγγαν σιγά σιγά όσο προχωρούσε η ανάκριση. Άλλο μέσο ήταν η περίφημη "πιπεριά" που προκαλούσε φοβερό άγχος στον κρατούμενο και η "γάτα" που καταξέσκιζε τις σάρκες. Η πιο συνηθισμένη μέθοδος ήταν η "φάλαγγα". Αφού επί ώρες έδερναν οι βασανιστές τον κρατούμενο στα πέλματα με δεμένα πόδια σ' ένα κρεβάτι ή μια καρέκλα, ύστερα τον υποχρέωναν να τρέχει ξυπόλυτος στην ταράτσα της Ασφάλειας. Η ίδια ομάδα βασανιστών στην Ασφάλεια χρησιμοποιούσε και μια ακόμα βάρβαρη μέθοδο: Αφού έκανε ράκος τον κρατούμενο από το ξύλο, τον περιέλουζε κατόπιν με κουβάδες βρώμικο νερό (...). Υπολογίζεται ότι εκτός από τους δεκάδες αγωνιστές που πέθαναν από τις κακουχίες στις φυλακές και τις εξορίες και τις εκατοντάδες που παραδόθηκαν από το ξενοκίνητο καθεστώς της 4ης Αυγούστου στους Γερμανοϊταλούς κατακτητές και εκτελέστηκαν, 12 τουλάχιστον δολοφονήθηκαν στην περίοδο της 4ης Αυγούστου κατά τον ίδιο τρόπο στα διάφορα φασιστικά κάτεργα. Γενική αρχή του καθεστώτος ήταν "σακατεύετε, αλλά μη σκοτώνετε". Οι αφηνιασμένοι βασανιστές δεν μπορούσαν πάντα να συγκρατήσουν το "ζήλο" τους σε ορισμένα όρια. Έπειτα, πολλές δολοφονίες έγιναν προμελετημένα, γιατί το καθεστώς ήθελε να "ξεπαστρέψει" και μερικούς για να φοβηθούν και να "σπάζουν" ευκολότερα οι άλλοι. Σε πολλές δεκάδες φτάνουν οι πολίτες που τρελάθηκαν, έγιναν φυματικοί ή ανάπηροι ή υπέφεραν για πολλά χρόνια ύστερα από τα βασανιστήρια (...)» (7).
Από τις τάξεις αυτού, του φασιστικού και δολοφονικού μεταξικού καθεστώτος, από τις τάξεις εκείνων που διόρισαν πρωθυπουργό τον Μεταξά το 1936, τους απόντες από το μεγαλειώδες «Όχι» του ελληνικού λαού στα βουνά, στις πόλεις και στα χωριά, βγήκαν οι δοσίλογοι, οι γερμανοτσολιάδες και οι ταγματασφαλίτες. Αυτοί που όταν ο ελληνικός λαός πολεμούσε και απελευθέρωνε τη χώρα από τους κατακτητές, εκείνοι έδιναν τον παρακάτω όρκο:
«Ορκίζομαι εις τον Θεόν τον άγιον τούτον όρκον, ότι θα υπακούω απολύτως ΕΙΣ ΤΑΣ ΔΙΑΤΑΓΑΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΑΔΟΛΦΟΥ ΧΙΤΛΕΡ. Θα εκτελώ πιστώς απάσας τας ανατεθεισομένας μοι υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις τας διαταγάς των ανωτέρων μου. Γνωρίζω καλώς, ότι διά μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεών μου, τας οποίας διά του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθή ΠΑΡΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ».
(Ο Όρκος των Ταγμάτων Ασφαλείας)…

«Με αρχηγούς Σαμαρινιώτη, τον Σαράφη και τον Άρη, ξεψυχάει ο αγκυλωτός του φασισμού…»


Αντίθετα, οι πραγματικοί πατριώτες, αυτοί που μαζί με τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού έδωσαν τον αγώνα για το ψωμί, την τιμή και τη λευτεριά του λαού, ήταν οι άλλοι. Και οι όρκοι τους ήταν αυτοί:
«Εγώ, παιδί του Ελληνικού Λαού, ορκίζομαι ν’ αγωνιστώ πιστά στις τάξεις του ΕΛΑΣ για το διώξιμο του εχθρού από τον τόπο μας, για τις ελευθερίες του Λαού μας, κι ακόμα, να είμαι πιστός και άγρυπνος φρουρός προστασίας στην περιουσία και το βιός του αγρότη. Δέχομαι προκαταβολικά και την ποινή του θανάτου αν ατιμάσω την ιδιότητά μου ως πολεμιστής του Έθνους και του λαού και υπόσχομαι να δοξάσω και να τιμήσω το όπλο που κρατώ και να μην το παραδώσω εάν δεν ξεσκλαβωθεί η Πατρίδα μου και δεν γίνει ο Λαός νοικοκύρης στον τόπο του».
(Ο Όρκος της πρώτης αντάρτικης ομάδας του ΕΛΑΣ στη Ρούμελη που έγραψε ο Άρης Βελουχιώτης και δόθηκε το 1942 στη Γραμμένη Οξιά).
«Ορκίζομαι στον Ελληνικό Λαό και τη συνείδησή μου, ότι θ’ αγωνισθώ έως την τελευταία σταγόνα του αίματός μου για την πλήρη απελευθέρωση της Ελλάδας από τον ξένο ζυγό. Ότι θα αγωνιστώ για την περιφρούρηση των συμφερόντων του Ελληνικού Λαού και την αποκατάσταση και κατοχύρωση των ελευθεριών και όλων των κυριαρχικών δικαιωμάτων του. Για τον σκοπό αυτό θα εκτελώ ευσυνείδητα και πειθαρχικά τις εντολές και οδηγίες των ανωτέρων μου οργάνων και θ’ αποφεύγω κάθε πράξη που θα με ατιμάζη σαν άτομο και σαν αγωνιστή του Εργαζόμενου Ελληνικού Λαού».
(Ο Όρκος του Ελασσίτη, όπως δημοσιεύτηκε στον «Απελευθερωτή», όργανο της ΚΕ του ΕΛΑΣ, Αθήνα 27 Απριλίου 1943)
Αυτοί ήταν οι πατριώτες που είπαν το «Όχι» στην Κατοχή. Αυτοί, οι κυνηγημένοι από το καθεστώς Μεταξά πριν τον πόλεμο, οι κυνηγημένοι ΕΑΜίτες από το μετά Βάρκιζα και από το μετεμφυλιακό καθεστώς. Αυτοί ήταν που όταν χρειάστηκε έδειξαν το πώς οι πατριώτες αγαπούν την Ελλάδα. Όπως ακριβώς το είχε πει ο Μπελογιάννης στους στρατοδίκες του:
«Με την καρδιά τους και με το αίμα τους

Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ με συνέπεια και σταθερότητα βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της πάλης ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ Η αύξηση της τιμολόγησης του νερού κατά 160%, ο διπλασιασμός των τελών αποχέτευσης και τα τσουχτερά πρόστιμα σε όσους καθυστερούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς του νερού, είναι μερικές μόνο από τις επιπτώσεις της πολιτικής αντιμετώπισης του νερού ως εμπορεύματος και της ιδιωτικοποίησης των κρατικών επιχειρήσεων παροχής νερού. Τα παραπάνω τονίστηκαν από το Συνδικάτο Εργαζομένων του ΙΓΜΕ και συνδικαλιστικών φορέων που ασχολούνται με το νερό με θέμα: «Η ιδιωτικοποίηση του νερού, ο ρόλος του ΙΓΜΕ και των φορέων που ασχολούνται με τη διαχείρισή του». Οπως καταγγέλθηκε στη συνέντευξη, μαζί με τις γνωστές συνέπειες που έχει η πολιτική της ιδιωτικοποίησης του νερού, η λογική αντιμετώπισης του νερού ως εμπορεύματος προκαλεί και την παραπέρα συρρίκνωση του ΙΓΜΕ, την αλλοίωση του ερευνητικού του έργου και την μετατροπή του σε γραφείο συμβούλων για τη διευκόλυνση του ξεπουλήματος του ορυκτού πλούτου της χώρας. Από τον πρόεδρο του συνδικάτου ΙΓΜΕ, Χ. Σμυρνιώτη, καταγγέλθηκε η υπογραφή της προγραμματικής Συμφωνίας με την Ειδική Γραμματεία Υδάτων για να δημιουργηθεί το λεγόμενο Εθνικό Μητρώο Υδρογεωτρήσεων. Μια αρμοδιότητα που μετατρέπει, στην ουσία, ένα ερευνητικό Ινστιτούτο, όπως είναι το ΙΓΜΕ, σε γραφειοκρατική υπηρεσία με κύριο στόχο να επιβάλλουν πρόστιμα στους αγρότες, για παράνομες γεωτρήσεις και μέσω της τιμολόγησης του αρδευτικού νερού στο πλαίσιο ευρωπαϊκής οδηγίας, απώτερο στόχο έχουν την πλήρη εκμετάλλευση υπόγειων και επιφανειακών νερών από γνωστές πολυεθνικές. Στην παρέμβασή του, το στέλεχος του ΠΑΜΕ και Πρόεδρος του Συλλόγου Προσωπικού της ΕΥΔΑΠ Μανώλης Χαρατσής αναφέρθηκε στην ανάγκη δημιουργίας ενιαίου κρατικού φορέα διαχείρισης νερού που θα υλοποιεί ολοκληρωμένη πολιτική διαχείρισης του νερού με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία, για την ικανοποίηση του συνόλου των αναγκών άρδευσης, ύδρευσης, προστασίας του οικιστικού ιστού και της δημόσιας Υγείας, παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, σχεδιασμένης ανάπτυξης της βιομηχανίας, ισόρροπης ανάπτυξης περιοχών και κλάδων. Καθοριστικό ρόλο σε αυτόν τον φορέα θα έχει το ΙΓΜΕ, γιατί αυτός ο ενιαίος φορέας θα προτάσσει την ανάπτυξη για το λαό. Επίσης, επισημάνθηκε ότι οι σημερινοί αγώνες ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις πρέπει να στοχεύουν στη συνολική ανατροπή της πολιτικής εμπορευματοποίησης του νερού που επιτρέπει την επιχειρηματική δράση με κριτήριο το κέρδος τόσο από ιδιωτικούς ομίλους όσο και από δημοτικές και μικτές επιχειρήσεις και κοινοπραξίες. Πρέπει οι αγώνες να προτάξουν την ικανοποίηση του συνόλου των λαϊκών αναγκών και όχι το δήθεν «λιγότερο επώδυνο μοντέλο» εμπορευματοποίησης του νερού, είπε χαρακτηριστικά. Ο Μ. Χαρατσής αναφέρθηκε στις επιπτώσεις στα λαϊκά νοικοκυριά από τη μέχρι τώρα ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ σε ποσοστό 39%, όπως: αύξηση 160% στην τιμή, 100% στην αποχέτευση, αύξηση (σήμερα 120 ευρώ) για την επανασύνδεση του νερού, πλειστηριασμοί σπιτιών για 830 -750 ευρώ. Και μίλησε για τη συνέχιση της απαξίωσης του προσωπικού στην ΕΥΔΑΠ με τις συνεχείς αποχωρήσεις, την απαξίωση των υπηρεσιών, την εντατικοποίηση της εργασίας όπως για παράδειγμα στα κεντρικά διυλιστήρια στο Μενίδι που βγάζει το 60% της παραγωγής από 3 εργαζόμενους (από 5 που ήταν πριν) που έχουν φτάσει στα όριά τους. Τέλος, επιστημονικοί φορείς επισήμαναν ότι η έρευνα διασπάται από το συνολικό επιστημονικό της αντικείμενο, στα όσα απαιτεί η αγορά.
ΠΑΜΕ: Μάχη για την απεργία με τα σωματεία πρωταγωνιστές Η Ολομέλεια της ΓΣΕΕ ενέκρινε την πρόταση για απεργία στις 6 Νοέμβρη Δημοσίευση: Τετ, 16/10/2013 - 20:38 Κάλεσμα στους εργαζόμενους να συμμετέχουν μαζικά στη Γενική Απεργία στις 6 Νοέμβρη, ώστε να δοθεί απάντηση σε κυβέρνηση, ΕΕ και μονοπώλια που επιτίθενται και παίρνουν νέα μέτρα, απηύθυναν τα στελέχη του ΠΑΜΕ από την συνεδρίαση της Ολομέλειας της ΓΣΕΕ. Η Ολομέλεια ενέκρινε την πρόταση της ΕΕ για την προκήρυξη απεργίας και τη σύγκλιση του Γενικού Συμβουλίου μετά την κινητοποίηση. Η συνεδρίαση ωστόσο επιβεβαίωσε για ακόμη μια φορά ότι όλες οι άλλες συνδικαλιστικές δυνάμεις, παρά τις επιμέρους διαφορές τους, μέσα και έξω από τη ΓΣΕΕ, ενώνονται στο κύριο: Στην υπεράσπιση της στρατηγικής που υπηρετεί την ενσωμάτωση του συνδικαλιστικού κινήματος στις επιδιώξεις του κεφαλαίου. ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ επιχείρησαν να αξιοποιήσουν υπαρκτά προβλήματα στη δράση των συνδικάτων, για τα οποία έχουν μεγάλη ευθύνη σαν πλειοψηφία, όχι βέβαια για να αναζητηθούν λύσεις, αλλά για να αναπαράγουν τη γνωστή θεωρία της «αναποτελεσματικότητας των αγώνων». Σε πλήρη συμπόρευση τα στελέχη της «Αυτόνομης Παρέμβασης», εξάντλησαν τις ενστάσεις τους επί των διαδικαστικών για να ζητήσουν στο τέλος από τη ΓΣΕΕ «να παίξει τον καθοδηγητικό της ρόλο στο συνδικαλιστικό κίνημα» και «να πάρει πρωτοβουλίες». Χαρακτηριστική της προσπάθειας της ΑΠ να αξιοποιήσει τους αγώνες των εργαζομένων σαν μοχλό για κυβερνητική εναλλαγή, είναι και η θέση στελέχους της, ότι το προηγούμενο διάστημα έγιναν «πετυχημένοι αγώνες», που «άλλαξαν δύο κυβερνήσεις»! Η τοποθέτηση του ΠΑΜΕ Απέναντι σε αυτή την προσπάθεια, τα στελέχη του ΠΑΜΕ έκαναν καθαρό ότι οι δυνάμεις του «θα δώσουν τη μάχη της απεργίας σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο και εργοστάσιο, για να σηκώσει ανάστημα ο εργαζόμενος. Να πιστέψει στη δύναμη και στην ικανότητα του οργανωμένου μαζικού αγώνα, σε σύγκρουση με τις επιδιώξεις των εργοδοτών, να βάλει εμπόδια στη νέα βαρβαρότητα που έρχεται να προστεθεί στην προηγούμενη. Να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις συνολικής ανατροπής αυτών των μέτρων και των δυνάμεων που το προωθούν. Να χτιστεί η συμμαχία εργατών, αυτοαπασχολούμενων, ανέργων, φτωχών αγροτών, για να φύγει όχι μόνο αυτή η κυβέρνηση, αλλά και να μην έρθει καμιά άλλη σαν αυτή». Εκ μέρους του ΠΑΜΕ, η Αλεξάνδρα Μπαλού κατήγγειλε τις συλλήψεις των 13 εργαζόμενων στη Χαλκίδα, σημειώνοντας ότι η κυβέρνηση έτσι εννοεί το «θα χτυπήσουμε τη βία απ' όπου και αν προέρχεται», ενώ ζήτησε το συνδικαλιστικό κίνημα να επιδείξει αλληλεγγύη στους εργαζόμενους της «Κόκα-Κόλα» και σε όσους αγωνίζονται. Σχολιάζοντας τους ισχυρισμούς της πλειοψηφίας, η Αλ. Μπαλού μεταξύ άλλων σημείωσε: «Εμείς βλέπουμε τις δυσκολίες και τις αδυναμίες του κινήματος για να τις αντιμετωπίσουμε, για να τις ξεπεράσουμε. Εσείς τις επικαλείστε για να οικοδομήσετε τη γραμμή της συναίνεσης και της ταξικής συνεργασίας... Αναμασάτε τα ίδια επιχειρήματα με τους κονδυλοφόρους της αστικής τάξης. Τα ίδια τα αιτήματά σας για την ανάπτυξη, για την ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας, τη ρευστότητα κλπ. οδηγούν τους αγώνες σε αναποτελεσματικότητα. Η γραμμή σας ενισχύει τα προβλήματα, τις δυσκολίες και τις αδυναμίες». Απαντώντας στις συκοφαντίες και στη «γραμμή» της ΑΠ, υπογράμμισε ότι προωθεί «έναν “κοινωνικό πόλο” μέσα στον οποίο χωράνε οι “υγιείς” επιχειρηματίες, οι τραπεζίτες “με ανθρώπινο πρόσωπο”, που θα στηρίζουν την πραγματική οικονομία, ενώ την ίδια στιγμή συκοφαντείτε και υπονομεύετε τον ταξικό πόλο και την ανασύνταξη του κινήματος σε ταξική κατεύθυνση, στον οποίο πρωτοστατεί το ΠΑΜΕ». «Το σύνθημά σας να φύγει η κυβέρνηση ουσιαστικά αφοπλίζει το κίνημα, στέλνει στις ελληνικές καλένδες την οργάνωση της πάλης, καλλιεργεί στάση αναμονής να περιμένουν οι εργαζόμενοι να τους λύσει τα προβλήματα μια άλλη κυβέρνηση. Να περιμένουν αλλαγές στις εκλογές», υπογράμμισε μεταξύ άλλων η Αλεξάνδρα Μπαλού

Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

ΕΥΔΑΠ: Εκπτωση εκατομμυρίων στον Λατση, κατάσχεση για κατοστάρικα σε άνεργο!
Αναρτήθηκε την 15-9-2013
ΕΥΔΑΠ. Έκπτωση 2.25 εκ ευρώ σε Ελληνικά Πετρέλαια, διαδικασία κατάσχεσης σε άνεργο για 831 ευρώ.
Μεγάλη καρδιά η ΕΥΔΑΠ!
Με απόφαση της διοίκησης και των υπουργών Οικονομικών, Υποδομών και Περιβάλλοντος, θεσπίζεται ειδικό τιμολόγιο κατανάλωσης νερού για τα Ελληνικά Πετρέλαια στα 0.55 ευρώ το κυβικό, από 0.9866.
Ο όμιλος των ΕΛΠΕ, που ανήκει κατά 35,477% στο ελληνικό δημόσιο και το υπόλοιπο σε
Λάτση και μικρομετόχους, καταναλώνει γύρω στα 5 εκ κυβικά νερού τον χρόνο με πρόβλεψη για του χρόνου τα 7 κυβικά.
Η έκπτωση φτάνει τα 2.25 εκατομμύρια ευρώ.
Παρόμοια έκπτωση έχει πετύχει η ΕΛΠΕ και από ΕΥΑΘ.
Να θυμίσουμε ότι τον Ιούνιο και συγκεκριμένα στις 10/6 η ΕΥΔΑΠ προσπάθησε μέσω πλειστηριασμού να πάρει το σπίτι αξίας 60.000 ευρώ από συνταξιούχο από το Πέραμα, για οφειλή 733 ευρώ.

Λίγο καιρό πρίν, στις 29 Μαίου είχε ξεκινήσει διαδικασία κατάσχεσης για το σπίτι άνεργου μεταλλεργάτη της Ναυπηγοεπισκευαστικής, ο οποίος όφειλε 831 ευρώ.
Δημόσιο και δήμοι εξοφλούν την ΕΥΔΑΠ για να ιδιωτικοποιηθεί
Δημοσίευση: Τετ, 09/10/2013 - 18:28

Κλείνει η κυβέρνηση τις υποχρεώσεις του Δημοσίου και των δήμων προς την ΕΥΔΑΠ προκειμένου να διευκολυνθεί η ιδιωτικοποίηση της Εταιρείας Ύδρευσης Αποχέτευσης Αθήνας – Πειραιά.
Σύμφωνα με ανακοίνωση της ΕΥΔΑΠ στο Χρηματιστήριο της Αθήνας, εισέπραξε το ποσό των 149.447 εκατ. ευρώ για την εξόφληση οφειλών των ΟΤΑ και των Νομικών τους Προσώπων Φορέων Γενικής Κυβέρνησης, που έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμες κατά την 31/7/2013, μετά από απόφαση των υπουργείων Οικονομικών και Εσωτερικών που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 2410/26-9-2013.
Επιπλέον, με απόφαση του υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων εγκρίθηκε για πληρωμή στην ΕΥΔΑΠ ΑΕ ποσό ύψους 58.350 εκατ. ευρώ για την κάλυψη του χρεωστικού ελλείμματος του λογαριασμού εφάπαξ του προσωπικού της εταιρείας έως και την 30/6/2013.

Επίσης, με εντολή του υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, εισπράχθηκε από την Εταιρεία το ποσό των 15.927 εκατ. ευρώ από ληξιπρόθεσμες οφειλές υδροληψίας της Διεύθυνσης Κατασκευής Έργων Συντήρησης Οδοποιίας μέχρι την 5/8/2013.

Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ«Μίσος Ταξικό» - Οι στίχοι                                                
«Δεν είμαι εγώ σπορά της Τύχης
ο πλαστουργός της νιας ζωής
Εγώ είμαι τέκνο της ανάγκης
κι ώριμο τέκνο της Οργής».
***
Σιχάθηκα να βλέπω ανθρώπους σαν και εσένα
να φοβούνται να ζήσουν καταδικάζοντας και εμένα
γκρίνια αγανάκτηση και για όλα άποψη
καναπές και tv να σε κρατούν σε νάρκωση
αν ήμουν σαν και εσένα αδιάφορα θα σφύριζα
απ' το δίκιο του εργάτη πέρασες «ΣΥΡΙΖΑ»
με τον ΣΕΒ ή τους εργάτες πρέπει να αποφασίσεις
μπίζνες με το κεφάλαιο και δίχως απαιτήσεις
θεωρείς πως όλοι φταίνε εκτός από εσένα
και νοσταλγείς που χάθηκε το ψέμα του '81
όσο για σένα πατριώτη από μόδα
αυτό που κάνεις είναι λάθος άλλαξε ρότα
φοβάσαι και ζητάς του χρυσαυγίτη το χέρι
και γίνεσαι λεπίδα στου φασίστα το μαχαίρι
να σε κάνει ζητιάνο για ένα κομμάτι ψωμί
και να σου κλέβει αξιοπρέπεια ήθος και τιμή
και να ντρέπεσαι όταν βλέπεις σε ένα τοίχο με μπογιές
να γραφεί «Εξω οι φασίστες από τις γειτονιές»
και τα μάτια καθηλώνονται απευθείας στο χώμα
γιατί το σύνθημα γράφτηκε με αίμα όχι με χρώμα.
***
Εργάτης είσαι, κάνε απεργία και άσε τις καριέρες
αγωνίσου με τη τάξη σου να 'ρθουν ωραίες μέρες
εσύ που αδιαφορείς και το θεωρείς μαγκιά σου
βούλωσέ το και πάλεψε έστω για τα παιδιά σου
αυτοκτονίες, ανεργία, φτώχεια και εξαθλίωση
με συνεργούς τους τραπεζίτες για μια απαλλοτρίωση
δίνεις τα πάντα σε τράπεζες και αρχιληστές
για να μη σου πάρουνε το σπίτι οι Κομμουνιστές
και όσο η τύχη σου δουλεύει εσύ κοιμήσου
και περίμενε τον Λάκη να σου δώσει τη γραμμή σου
το πόνο σου να κάνει νούμερα της AGB
να κερδίσει τα ευρώ του ξύνοντάς σου τη πληγή
μόλις κλείσαν την ΕΡΤ εσύ πήγες εναντίον της
αδιαφορώντας για τους εργάτες και το αρχείο της
σε ενημερώνει ο ΣΚΑΪ πώς να σώσεις την Ελλάδα
πληρώνεται να κάνει αστική προπαγάνδα
και έτσι νομίζεις πως θα έρθει και η εξιλέωση
ελπίζεις σε αυτό που η Ευρώπη ονόμασε Ενωση
μια ένωση αστών που σκάβουνε με ευρώ το λάκκο σου

  1. και βάλανε υπογραφή «Μνημόνιο» στον τάφο σου.
3-10-2013 Ομιλία Παναγιώτη Ηλιόπουλου στελέχους του ΠΑΜΕ στη Λαοδικείας στα πλαίσια της ημέρας δράσης της ΠΣΟ(παγκόσμια συνδικαλιστική ομοσπονδία)Γιά το Νερό,τρόφιμα,φάρμακα,βιβλία στέγη γιά όλους.