Τρίτη 22 Μαρτίου 2016

Παρέμβαση στην Ημερίδα γιά το νερό στις 21-3-2015 

Παρέμβαση της  ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ  ΠΑΜΕ-ΕΥΔΑΠ για το νερό

  Η σημερινή ημερίδα διεξάγεται σε μια γόνιμη συγκυρία για να ξεδιπλωθεί μια μαζική αγωνιστική πρωτοβουλία αντεπίθεσης, στον αντίποδα των σχεδίων ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ και γενικότερα των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων.
Πλήθος δημοσιευμάτων, μελετών, στοιχείων επιβεβαιώνουν τις αρνητικές για το λαό συνέπειες της πολιτικής της άρχουσας τάξης και της ΕΕ για τις υπηρεσίες ύδρευσης-αποχέτευσης.
Σήμερα έχει πλέον επιστημονικά τεκμηριωθεί ότι η ιδιωτικοποίηση των επιχειρήσεων ύδρευσης και
αποχέτευσης συνοδεύθηκε με εκτίναξη των τιμών λαϊκής κατανάλωσης, αθέτηση των συμβατικών υποχρεώσεων των ομίλων για τη συντήρηση και επέκταση των δικτύων, υποβάθμιση της ποιότητας του νερού και της επεξεργασίας των λυμάτων, διακοπή των σχετικών μετρήσεων, επιδείνωση της κατάστασης των εργαζόμενων του κλάδου.
Αυτές οι εξελίξεις, αυτή η κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης μας φέρνει αντιμέτωπους με το πραγματικό ερώτημα:
 Αρκεί η διατήρηση της σημερινής κατάστασης; της διατήρησης του δημόσιου ή του δημοτικού χαρακτήρα στην ιδιοκτησία των επιχειρήσεων ύδρευσης-αποχέτευσης, για να αποτρέψει την επιδείνωση και να ανοίξει το δρόμο για την αξιοποίηση του νερού με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία;
Όποιος απαντά καταφατικά, καλό είναι να ξανασκεφτεί και να διδαχθεί απ’ την πορεία που μας έφερε στη σημερινή
κατάσταση.
Μήπως το παράδειγμα των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ είναι τυχαίο και μεμονωμένο;
Ασφαλώς όχι αφού η πολιτική της ΕΕ για το νερό που αποτυπώνεται σε σχετική οδηγία προωθεί πλαίσιο εμπορευματοποίησης του νερού και επιβάλει νέα αντιλαϊκή πολιτική τιμολόγησης του με το νέο σχέδιο προστασίας των ευρωπαϊκών υδάτων.
 -Η κοινοτική οδηγία-πλαίσιο για το νερό του 2000, με την οποία εναρμονίστηκε η ελληνική νομοθεσία ήδη απ’ το 2003, θέτει σε προτεραιότητα την εξοικονόμηση της ζήτησης νερού σε αντιπαράθεση στην ουσία με τη μεγιστοποίηση της προσφοράς σε κάθε υδατικό διαμέρισμα.
Στην πραγματικότητα, με το μανδύα της προστασίας του υδατικού περιβάλλοντος και της
καλής κατάστασης των υδατικών σωμάτων, μεθοδεύεται η αύξηση της τιμολόγησης του νερού, ιδιαίτερα στον αγροτικό τομέα και στη λαϊκή κατανάλωση στις πόλεις.
 -Η εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας 2000/60 για το νερό αποτελεί επίσης το όχημα για την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ 2014-2020, η οποία έχει στόχο τη συγκέντρωση κεφαλαίου και γης στον αγροτικό τομέα.

1
 -Η συγκεκριμένη Οδηγία Πλαίσιο εξειδικεύθηκε με νεότερη του 2004 (17/ΕΚ) σχετικά με τις διαδικασίες ανάθεσης στο κεφάλαιο των υπηρεσιών ύδρευσης-αποχέτευσης.
Αντίστοιχα υποκριτική και αντιλαϊκή είναι η κοινοτική αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», που στην πράξη νομιμοποιεί τη
ρύπανση και μεταθέτει το κόστος διαχείρισης των αποβλήτων στα λαϊκά στρώματα.
Ας συνοψίσουμε τώρα ορισμένα συμπεράσματα που αποδεικνύουν οι προαναφερόμενες εξελίξεις.
Οι εταιρίες που εμπορεύονται το νερό με γνώμονα τη κερδοφορία τους, εμφανίσθηκαν πολύ πριν την περίοδο της
βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης και την εφαρμογή της πολιτικής των μνημονίων.
Είναι γνήσιο τέκνο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και των κατευθύνσεων της ΕΕ.
 Ο εγκλωβισμός του κινήματος στην αναζήτηση της «λιγότερο επώδυνης διαχείρισης» μεταξύ των διάφορων εναλλακτικών μοντέλων δηλαδή της πλήρους ιδιωτικοποίησης, της σύμπραξης δημόσιου-ιδιωτικού τομέα, της σύμπραξης δημοτικών φορέων και ΜΚΟ καθώς και των δημόσιων επιχειρήσεων που λειτουργούν με κριτήριο το ποσοστό κέρδους και τους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς, έχει ως κοινό παρανομαστή την
αποδοχή της θυσίας των λαϊκών αναγκών στο βωμό της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.
Μέσα στο σημερινό πλαίσιο οι επιχειρήσεις του νερού για να μείνουν κερδοφόρες είναι υποχρεωμένες να αυξάνουν το βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζόμενων τους, να μειώνουν τον αριθμό των εργαζόμενων, να επιβαρύνουν πολύμορφα την λαϊκή οικογένεια.
 Παράλληλα αποτελούν βολική λύση για να αναλαμβάνουν οι ιδιωτικοί όμιλοι τα πιο κερδοφόρα
τμήματα των υπηρεσιών νερού., είτε άμεσα είτε έμμεσα, χρησιμοποιώντας την μάσκα των ΜΚΟ και της κοινωνικής οικονομίας (ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ).
 Έτσι οι μονοπωλιακοί όμιλοι δεν εμπλέκονται με τη διαχείριση τμημάτων των επιχειρήσεων ύδρευσης που δεν
είναι αποδοτικά με κριτήριο το ποσοστό κέρδους τους, όπως η συντήρηση του παλαιού δικτύου ύδρευσης-αποχέτευσης και εστιάζουν στην πώληση υπηρεσιών και προϊόντων υψηλής τεχνολογίας, στην κατασκευή νέων έργων υποδομής, σε παράγωγα χρηματοοικονομικά προϊόντα κλπ.
Στη περιβόητη στροφή σε ορισμένες χώρες της ΕΕ απ’ την πλήρη ιδιωτικοποίηση στις συμπράξεις ΣΔΙΤ όσο και στη λεγόμενη επαναδημοτικοποίηση πρωταγωνιστούν τμήματα του κεφαλαίου του κλάδου του νερού αλλά και άλλων κλάδων που η κερδοφορία τους επηρεάζεται απ’ τη διαχείριση του νερού.
 Το λεγόμενο κίνημα επαναδημοτικοποίησης που εμφανίσθηκε σε ορισμένες ευρωπαϊκές πόλεις δεν αμφισβητεί ουσιαστικά την επιχειρηματική δράση με γνώμονα το κέρδος. Διατηρεί την ανταποδοτική λειτουργία των επιχειρήσεων όπου η πρόσβαση στο νερό εξαρτάται απ’ την οικονομική δυνατότητα του καταναλωτή .

2
Η ουσιαστική ιδιωτικοποίηση μπορεί να υλοποιηθεί εύκολα και απ’ την «πίσω πόρτα» των δημόσιων και δημοτικών επιχειρήσεων, ιδιαίτερα σήμερα που προωθείται η νέα οδηγία της ΕΕ για τις συμβάσεις παραχώρησης , σύμφωνα με την οποία οι εταιρίες θα πρέπει να δέχονται ανεμπόδιστα προσφορές για τις συμβάσεις τους απ’ όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, προς όφελος των πολυεθνικών ομίλων.
Η γραμμή που αποδέχεται την κοινοτική οδηγία εμπορευματοποίησης του νερού εγκλωβίζει τον αγώνα σ’ αυτή την αδιέξοδη κατεύθυνση και συσκοτίζει τον πραγματικό αντίπαλο, αποσυνδέοντας την κυβερνητική πολιτική των μνημονίων για το νερό, απ’ τα ταξικά συμφέροντα που αυτή υπηρετεί, από την εξουσία των μονοπωλίων και την ΕΕ.
. Δεν μπορούμε να δώσουμε τη μάχη για το αύριο της λαϊκής ευημερίας με τη σημαία του χθες, εγκλωβισμένοι στο δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, στις συνταγές της μικτής οικονομίας, του δήθεν μικρότερου κακού.
Η αξιοποίηση του νερού προς όφελος του λαού προϋποθέτει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με
κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης του νερού θα μπορεί να κατοχυρώνει το νερό ως κοινωνικό αγαθό και όχι ως εμπόρευμα.         
Θα μπορεί να διασφαλίζει τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών αφού θα έχει ξεριζωθεί ο
ανταγωνισμός των χρήσεων και της αξιοποίησης του νερού με γνώμονα το κέρδος και θα αξιοποιηθεί το τεράστιο πλεονέκτημα του κεντρικού σχεδιασμού της κοινωνικοποιημένης παραγωγής.
Μέσα σ’ αυτό το καθεστώς της οικονομίας όπου η γη, οι υδάτινοι πόροι (υπόγειοι και επιφανειακοί), τα δάση, τα εργοστάσια επεξεργασίας νερού, τα δίκτυα ύδρευσης, άρδευσης, η υποδομή αποχέτευσης και επεξεργασίας λυμάτων, οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί θα αποτελούν κοινωνική κρατική ιδιοκτησία, ο κεντρικός σχεδιασμός θα μπορεί να προβλέπει και να ικανοποιεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών, στον συγκεκριμένο τομέα.
Η συντριπτική του υπεροχή εδράζεται στη δυνατότητα :
3
α) Να αξιοποιεί πλήρως και να κατανέμει συγκεντρωτικά, πανεθνικά προγραμματισμένα τους εκάστοτε
διαθέσιμους υλικούς πόρους, τα μέσα παραγωγής, το εργατικό δυναμικό με βάση προκαθορισμένους στόχους και
προτεραιότητες,
β) Να αξιοποιεί την επιστημονική έρευνα για την πρόβλεψη και ιεράρχηση μελλοντικών αναγκών, καθώς και τη γρήγορη ενσωμάτωση και αξιοποίηση των νέων τεχνολογικών λύσεων για τη βέλτιστη διαχείριση και αύξηση
των διαθέσιμων υδατικών πόρων.
 Σ’ αυτή την κατεύθυνση θα αξιοποιηθεί επίσης ο χωροταξικός σχεδιασμός σχετικά με την επιλογή κατάλληλων χρήσεων γης και συνδυασμένων έργων υποδομής που υπηρετούν ταυτόχρονα πολλαπλές ανάγκες.
γ) Να περιορίζει και να διορθώνει έγκαιρα τα πιθανά υποκειμενικά λάθη του εκάστοτε σχεδίου, τις αδυναμίες και
τις αστοχίες των προβλέψεών του. Καταλυτικό ρόλο για την αποφυγή και τη γρήγορη διόρθωση λαθών θα παίξει ο εργατικός έλεγχος και η ενεργητική συνειδητή συμμετοχή των εργαζομένων για τη χάραξη και την υλοποίηση του σχεδίου.
Ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας θα υλοποιεί ολοκληρωμένη πολιτική διαχείρισης του νερού με γνώμονα τη λαϊκή
ευημερία , για την ικανοποίηση του συνόλου των αναγκών άρδευσης, ύδρευσης, προστασίας του οικιστικού ιστού και της δημόσιας υγείας, παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, σχεδιασμένης ανάπτυξης της βιομηχανίας, ισόρροπης ανάπτυξης περιοχών και κλάδων.
Σε συνεργασία με άλλους αρμόδιους κρατικούς φορείς θα διασφαλίσει :
- την κατασκευή υποδομών εμπλουτισμού των επίγειων και υπόγειων υδροφορέων καθώς και την
ενεργοποίηση τεχνικών εξοικονόμησης του διαθέσιμου νερού.
- την αύξηση των αρδευόμενων εκτάσεων για τη στήριξη της εγχώριας αγροτικής και βιομηχανικής
παραγωγής (στα τρόφιμα, στην κλωστοϋφαντουργία κλπ) και των αναγκαίων αναδιαρθρώσεων (πχ
αναβάθμιση της κτηνοτροφίας)
- την εξασφάλιση επαρκούς λαϊκής κατανάλωσης και ιδιαίτερα ύδρευσης με ελεγμένο, ποιοτικό νερό , η οποία
θα κατοχυρώνει στην πράξη το νερό ως κοινωνικό αγαθό και δικαίωμα.
- την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας , την ανάταξη των οικοσυστημάτων των
ποταμών και των λιμνών.
- τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας με αξιοποίηση του πλούσιου υδατικού δυναμικού της.
- την προστασία των δασών και την ευεργετική υδρονομική επίδραση τους, την αύξηση της φυτικής
βλάστησης
- τη διαμόρφωση εθνικού σχεδίου ασφαλούς διαχείρισης των αποβλήτων.
- την αξιοποίηση της κατασκευής υδροηλεκτρικών σταθμών και έργων υποδομής ύδρευσης, άρδευσης,
αντιπλυμμηρικής προστασίας ως μοχλών ανάπτυξης εγχώριων βιομηχανικών κλάδων της μεταποίησης
και των κατασκευών .
- τη συμβολή στην σχεδιασμένη ισόρροπη ανάπτυξη των περιφερειών της χώρας.
Για να ανοίξει ό δρόμος προς αυτή τη μόνη ελπιδοφόρα διέξοδο της εργατικής εξουσίας, οι σημερινοί αγώνες
ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ πρέπει να στοχεύουν στη συνολική ανατροπή της κοινοτικής πολιτικής εμπορευματοποίησης του νερού, που επιτρέπει την επιχειρηματική δράση με κριτήριο το κέρδος τόσο από ιδιωτικούς ομίλους όσο και από δημοτικές και μικτές επιχειρήσεις.
 Για να έχει ο αγώνας συνέχεια διάρκεια και νικηφόρα προοπτική πρέπει να προτάξει την απαίτηση να ικανοποιηθεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών και όχι να επιλέξει το δήθεν «λιγότερο επώδυνο μοντέλο» εμπορευματοποίησης του νερού.
Σ’ αυτή τη κατεύθυνση προτάσσουμε ριζοσπαστικούς στόχους πάλης και διεκδικούμε αποφασιστικά και άμεσα :
-φθηνό, ελεγμένο, ποιοτικό νερό για το λαό, με άμεση μείωση των τιμολογίων κατά 30% σε ανέργους χαμηλόμισθούς, χαμηλοσυνταξιούχους.
-καμία διακοπή νερού για χρέη στα φτωχά λαϊκά νοικοκυριά.
-πλήρη σταθερή εργασία για το σύνολο των εργαζόμενων στον κλάδο.
-κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου εφαρμογής της κοινοτικής οδηγίας για το νερό και της σχετικής
επιχειρηματικής δραστηριότητας.
-αποκλειστικά κρατική, ολοκληρωμένη διαχείριση των υδατικών πόρων που θα αφορά την έρευνα, την προστασία,
την διασφάλιση επάρκειας και την αξιοποίηση τους κατά υδατικό διαμέρισμα.
-άμεση υλοποίηση αναγκαίων τεχνικών έργων εξασφάλισης επάρκειας και ορθολογικής διαχείρισης του νερού χωρίς ΣΔΙΤ, συμβάσεις παραχώρησης, απ’ τον αρμόδιο κρατικό φορέα.
-συγκρότηση ενιαίου φορέα προστασίας των δασών και μετατροπής σε δημόσια περιουσία όλων των μεγάλων
ιδιωτικών δασικών εκτάσεων, αναδάσωση καμένων περιοχών.

Αγαπητοί συνάδελφοι  και φίλοι,

Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για άλλες αυταπάτες. Μπροστά στη κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης μόνο η
οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης σε γραμμή ρήξης με τα μονοπώλια και την ΕΕ μπορεί να ανοίξει το δρόμο για την ικανοποίηση των αναγκών μας.
 Φτάνει να πιστέψουμε στη δύναμη μας και να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας.