Πρωτοβουλίες όπως αυτή, στο βαθμό που γενικεύονται, ειδικά σε χώρους δουλειάς και κλάδους όπου ο αρνητικός συσχετισμός επιδρά ανασχετικά στην οργάνωση της πάλης, μπορούν να τροφοδοτήσουν με νέα πείρα συνολικά το εργατικό κίνημα.
Οι συνδικαλιστές με τους οποίους συζητήσαμε συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και είναι αυτοί που με μερικούς ακόμα πήραν την πρωτοβουλία να καλέσουν τους συναδέλφους τους να συγκροτήσουν την Επιτροπή Αγώνα.
Οπως μας εξήγησαν, αυτή η προσπάθεια «πάτησε» στις εξελίξεις στην Επιχείρηση. Αναφέρουν μάλιστα ότι πολύ καιρό πριν είχαν σχεδιασμό να συγκροτήσουν μια μορφή που θα συσπειρώνει εργαζόμενους και θα αποτελεί επιτελείο οργάνωσης της πάλης στο χώρο δουλειάς, διεκδίκησης, συλλογικής δράσης. Η Επιτροπή συγκροτήθηκε με αφορμή τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στο χώρο, με κατεύθυνση την πάλη ενάντια στον «κοινωνικό εταιρισμό» και τον «κοινωνικό διάλογο», τη λογική του «μικρότερου κακού». Είναι γραμμή πάλης που βλέπει τη διέξοδο στην ενότητα της εργατικής τάξης, στη μαζικοποίηση των σωματείων, στην ανάπτυξη ενός οργανωμένου και ισχυρού ταξικού εργατικού κινήματος, που θα διεκδικεί με βάση τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων και όχι με βάση τις «αντοχές» της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Φανερώνει περιθώρια
Η συγκρότηση και η δράση της, αν και στα πρώτα τους ακόμα βήματα, δείχνουν τα περιθώρια που υπάρχουν για βήματα στην οργάνωση της πάλης, ακόμα και εκεί που ο συσχετισμός δυνάμεων φαντάζει ισοπεδωτικός. Για να μην μένουν πρωτοπόρες δυνάμεις στην αναμονή, εξαντλώντας τις παρεμβάσεις τους στις συνεδριάσεις των ΔΣ, μένοντας στην κριτική στο τι αποφασίστηκε σε αυτά από τις κυβερνητικές - εργοδοτικές πλειοψηφίες ή αναμένοντας την αλλαγή των συσχετισμών από αρχαιρεσίες σε αρχαιρεσίες.
Για να ωριμάσει η ανάγκη αυτή στην ΕΥΔΑΠ, χρειάστηκε πολλή συζήτηση με εργαζόμενους, ξεκινώντας από αυτούς που συμμετέχουν στην πάλη, κυρίως για να ξεπεραστούν η «δύναμη της συνήθειας» και η απογοήτευση.
Ενα από τα ζητήματα που αντικειμενικά λειτούργησε ως «κρίκος» για να συγκροτηθεί η Επιτροπή ήταν η κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι εκατοντάδες εργαζόμενοι με ελαστικές σχέσεις, οι συμβασιούχοι, οι «οχταμηνίτες», οι εργολαβικοί, όσοι κάνουν πρακτική κ.ά. Αλλωστε, αυτό το τμήμα του προσωπικού της ΕΥΔΑΠ υφίσταται τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση και μάλιστα οι πλειοψηφίες σε Ομοσπονδία και Σωματεία εξακολουθούν να το αφήνουν ανοργάνωτο, να μην του επιτρέπουν να γραφτεί στα σωματεία. Πάνω σε αυτήν την κατάσταση και στην ανάγκη να παλέψουν όλοι μαζί οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από σχέσεις εργασίας, εργοδότη κ.λπ., έκανε τα πρώτα της βήματα η Επιτροπή Αγώνα.
Σημείο καμπής προς τη συγκρότησή της αποδείχθηκε η πάλη για να μην πεταχτούν στο δρόμο οι υδρονομείς της εταιρείας, ένας αγώνας που ξεδιπλώθηκε τον Οκτώβρη του περασμένου χρόνου. Τότε κινητοποιήθηκαν όχι μόνο όσοι πλήττονταν και ήταν υπό απόλυση, αλλά και άλλοι εργαζόμενοι, ενώ κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων έγινε προσπάθεια να κατανοηθεί ότι αυτές πρέπει να αφήσουν ένα «αποτύπωμα», μια μορφή μόνιμης οργάνωσης της πάλης.
Προεργασία με συσκέψεις και προσωπική επαφή
Για να διαδοθεί το περιεχόμενο αυτής της προσπάθειας, αξιοποιήθηκαν οι συσκέψεις και οι προσωπικές συζητήσεις στους χώρους δουλειάς, ώστε να φτιαχτεί μια πρώτη «μαγιά» που θα αγκαλιάσει την πρωτοβουλία. Οι δυνάμεις που μπήκαν μπροστά σε αυτήν τη διαδικασία ήταν περιορισμένες, και μάλιστα σε μια επιχείρηση με μεγάλη διασπορά σε ολόκληρη την Αττική. Επομένως δεν υπήρχε η δυνατότητα για μια πλατιά εξόρμηση, μια «καμπάνια», γι' αυτό η προσπάθεια ήταν στοχευμένη, ιεραρχώντας χώρους με ελαστικά εργαζόμενους. Μάλιστα, για να υπηρετηθεί αυτή η ιεράρχηση, οι συνδικαλιστές που πρωτοστάτησαν διακινούσαν και ειδική ανακοίνωση, που αναφερόταν μαζί με τα υπόλοιπα στα πιο ιδιαίτερα προβλήματα των ελαστικά εργαζόμενων. Στους εργαζόμενους αυτούς, τα εμπόδια που υπήρχαν ήταν ο φόβος απέναντι στη διοίκηση, η παραίτηση στο όνομα της «προσωρινότητας», ότι δεν θα μείνουν για πολύ στο χώρο αυτό κ.λπ. Εκεί αναδείχθηκε ότι αυτή η λογική αφήνει μόνιμα και όχι «προσωρινά» έξω από την πάλη πολυπληθείς δυνάμεις, και ότι ακριβώς αυτοί οι εργαζόμενοι πρέπει να πρωτοστατήσουν σήμερα.
Αντίστοιχο σχέδιο υπήρχε για συζήτηση και με τους μόνιμους εργαζόμενους, ξεκινώντας από εκείνους που στον έναν ή τον άλλο βαθμό συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Οσο πιο πλατιά έφτανε το κάλεσμα, τόσο περισσότερο αποκαλυπτόταν και η ζημιά που έχουν κάνει διαχρονικά οι κυβερνήσεις και οι συνδικαλιστές τους. Ζημιά που βρίσκει έκφραση στην αναπαραγωγή της συντεχνιακής λογικής, του ισχυρισμού ότι δεν υπάρχει περιθώριο κοινής δράσης των μονίμων με τους ελαστικά εργαζόμενους.
Η προεργασία αυτή ολοκληρώθηκε σε πρώτη φάση με σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στις 29 Νοέμβρη, στην οποία συμμετείχαν εργαζόμενοι από διάφορες ειδικότητες, τόσο μόνιμοι όσο και συμβασιούχοι, οι οποίοι όρισαν 9μελές συντονιστικό. Η συζήτηση, εκτός από τις εξελίξεις στην
Επιχείρηση και τις διεκδικήσεις, στράφηκε γύρω από την ανάγκη να ανέβει η ενότητα των εργαζομένων, να πληθύνουν οι πρωτοβουλίες, να υπάρχει παρουσία της Επιτροπής Αγώνα στις κινητοποιήσεις, να παίρνει πρωτοβουλίες.
Ηταν οι μέρες που η κυβέρνηση προετοίμαζε το χτύπημα της απεργίας και η δράση της Επιτροπής Αγώνα ξεδιπλώθηκε και στο δρόμο, με την παρουσία της στην απεργία στις 14 Δεκέμβρη, με εργαζόμενους της ΕΥΔΑΠ να διαδηλώνουν πίσω από το πανό της. Μια δράση που συνεχίστηκε ενόψει και της απεργίας στις 12 Γενάρη, για την οποία η Ομοσπονδία αποφάσισε στάση εργασίας, ζυγίζοντας όπως φαίνεται και την πίεση αυτής της δράσης.
Η κλιμάκωση ήρθε με αφορμή εξελίξεις στην Επιχείρηση, όπως η απόφαση της διοίκησης να συλλέξει τα προσωπικά δεδομένα των εργαζομένων, εκβιάζοντάς τους ότι αν δεν συναινέσουν δεν θα θεωρηθούν τα βιβλιάριά τους. Μια κίνηση που προκάλεσε κύμα αντιδράσεων, με την Επιτροπή Αγώνα να σηκώνει το κύριο βάρος της κινητοποίησης, συμβάλλοντας στην αναστολή του μέτρου.
Τα πρώτα αυτά βήματα της Επιτροπής συνέβαλαν να κατοχυρωθεί η δράση της σε ένα τμήμα των εργαζομένων και πλέον υπάρχει μια υποδομή που μπορεί να αποτελέσει βήμα για ακόμα περισσότερους. Σε νέα της σύσκεψη, στις 9 Φλεβάρη, η Επιτροπή Αγώνα εκτίμησε όλη αυτήν τη δράση και καθόρισε στόχους για το επόμενο διάστημα, ξεχωρίζοντας ως άξονες πάλης τη διεκδίκηση Συλλογικής Σύμβασης, τη μάχη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ, που μπαίνει στην τελική ευθεία, και προφανώς την ανυποχώρητη πάλη για τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων.
