Συναδέλφισσες-Συνάδελφοι
Η νέα συμφωνία θα κλιμακώσει την επίθεση απέναντι σε όλα τα εργατικά στρώματα, σε συνταξιούχους, σε όλο το λαό. Φέρνει νέες ανατροπές σε εργασιακά δικαιώματα, νέες περικοπές στις συντάξεις, νέα επίθεση στο λαϊκό εισόδημα, μέσω της φοροληστείας.
Προετοιμάζει το αντιλαϊκό πλαίσιο για μετά το 2018. Τα νέα μέτρα δεν είναι μόνο οι απαιτήσεις των δανειστών, όπως τα παρουσιάζει η κυβέρνηση, για να στηρίξει μια ακόμη φορά το παραμύθι της σκληρής διαπραγμάτευσης. Είναι κατευθύνσεις της ΕΕ, του ΔΝΤ, του ΟΟΣΑ, που εφαρμόζονται σε όλες τις χώρες ως ανάγκη του συστήματος για να χτυπήσουν τα δικαιώματα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, που γι αυτούς είμαστε κόστος ενώ εμείς παράγουμε τον πλούτο.
Ακόμα κι αν υπάρξει κάποια ανάπτυξη, θα είναι για τα κέρδη των λίγων. Η λιτότητα δε θα σταματήσει για το λαό .Όποια «αντίμετρα» υπάρξουν, θα κατευθύνονται στη διαχείριση της ποιό ακραίας φτώχειας. Αυτό εννοούν κυβέρνηση και ΕΕ, όταν μιλάνε για «αναπτυξιακά μέτρα» και «νέο μείγμα πολιτικής». Θα είναι ψίχουλα, όπως έκανε η κυβέρνηση και με τη «13η σύνταξη-μαϊμού. Δε θα αναπληρώνουν παλιές και νέες απώλειες. Η μείωση σε αφορολόγητο και συντάξεις, που θα αφαιρέσει από τη τσέπη του εργαζόμενου και του συνταξιούχου ένα ολόκληρο μισθό, μια ολόκληρη σύνταξη, δεν αντισταθμίζεται.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εξαπατά όταν ισχυρίζεται ότι καθυστερεί την αξιολόγηση, γιατί διαπραγματεύεται σκληρά. Για τη ικανότητα του στη «βρώμικη δουλειά» παίρνει τα εύσημα από την ΕΕ. Του αναγνωρίζουν ότι έχει κάνει περισσότερες μεταρρυθμίσεις από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ προβάλουν την προσήλωση τους στην αντιλαϊκή πολιτική, ότι δεν έχουν τις αγκυλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και ότι οι ίδιοι θα έκλειναν πιο γρήγορα την αξιολόγηση, γιατί δήθεν- όσο αργεί- ανεβαίνει ο λογαριασμός.
Καμιά αναμονή- καμιά ανοχή στην νέα κοροϊδία των «αντιμέτρων» και της «δίκαιης ανάπτυξης».
Στο έδαφος της κρίσης οξύνονται οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε καπιταλιστικά κράτη και ιμπεριαλιστικά κέντρα. Δοκιμάζεται η συνοχή διακρατικών συμμαχιών όπως της ΕΕ. Όσοι σήμερα κλαίνε για τον προσανατολισμό της ΕΕ, είναι οι ίδιοι που εδώ και χρόνια κορόιδεψαν τους εργαζόμενους, με το παραμύθι της σύγκλισης και της ευημερίας. Σήμερα σπέρνουν τη νέα απάτη ότι η ΕΕ μπορεί να «διορθωθεί» υπέρ των λαών.
Η ιστορία έχει δείξει ότι σε συνθήκες όπως οι σημερινές μόνο η αναδιάταξη των συμμαχιών των ισχυρών και η ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων δεν αρκούν για να βγει το σύστημα από τα αδιέξοδα του. Οι αντιθέσεις για το πώς θα μοιραστεί η ζημιά της κρίσης, οι ανταγωνισμοί για την κατάκτηση νέων αγορών, δημιουργούν κινδύνους για ένοπλες αναμετρήσεις πιο γενικευμένους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Η περιοχή μας βρίσκεται στο «μάτι του κυκλώνα».
Παρακολουθώντας κανείς την «ατζέντα» της επικαιρότητας το τελευταίο διάστημα, εύκολα διαπιστώνει πως είναι στο στόχαστρο των «επενδυτικών σχεδίων» οι ιδιωτικοποιήσεις στρατηγικών τομέων της οικονομίας ,όπως τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, οι τηλεπικοινωνίες, το ρεύμα, η ενέργεια, το νερό. Μέσα στα σχέδιά τους είναι και η συνεχής προσπάθεια για την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ, με αρνητικές συνέπειες για τις λαϊκές οικογένειες και τους εργαζόμενους. Στα πλαίσια αυτά η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, μαζί με άλλες εταιρείες ενέταξε και την ΕΥΔΑΠ στο υπερταμείο. Αυτό στην πράξη είναι πλήρης ιδιωτικοποίηση, αφού η ΕΥΔΑΠ θα ανήκει για τα επόμενα 99 χρόνια στους δανειστές που θα μπορούν να μειώνουν μισθούς, να απολύουν εργαζόμενους, να προσλαμβάνουν άλλους με διαφορετικές σχέσεις εργασίας που θα είναι φτηνότεροι. Θα λειτουργήσει δηλ. η ΕΥΔΑΠ με περισσότερο ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με επιπτώσεις στην ποιότητα του νερού, στην τιμή του και στην πρόσβαση σε αυτό.
Οι σχέσεις πλέον του προσωπικού διαφέρουν μεταξύ τους παρά τις υποσχέσεις και τις διαβεβαιώσεις των συμβιβασμένων συνδικαλιστών της πλειοψηφίας ότι δε θα άλλαζε τίποτα. Υπάρχουν διαφορετικές αμοιβές και δικαιώματα στους εργαζόμενους στα οχτάμηνα, σε αυτούς που διανύουν δοκιμαστική περίοδο και βέβαια σε εκατοντάδες που εργάζονται δίπλα μας για χρόνια ως εργολαβικοί εργαζόμενοι, ενοικιαζόμενοι, με μπλοκάκια, πρακτικάριοι κλπ. στους οποίους δεν έχουν καμιά ισχύ οι ΣΣΕ και ο Κανονισμός Προσωπικού.
Πως φτάσαμε όμως μέχρι εδώ; Φταίνε μόνο τα μνημόνια; ΟΧΙ.
Η πολιτική της απελευθέρωσης της ύδρευσης και της αποχέτευσης αποτελεί στρατηγικό στόχο των επιχειρηματικών ομίλων που εκμεταλλεύονται το νερό για να θησαυρίσουν και προωθείται εδώ και δεκαετίες στην Ελλάδα και σε όλη την ΕΕ.
Ποιοι ωφελήθηκαν και ωφελούνται απ’ την προώθηση της πολιτικής της ΕΕ και της άρχουσας τάξης;
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός αναλυτής για να απαντήσει. Τα στοιχεία μιλούν μόνα τους και αποδεικνύουν πως ωφελήθηκαν οι μεγαλομέτοχοι της ΕΥΔΑΠ ΑΕ.
Δεν είναι δύσκολο να μαντέψουμε ποιός χρυσοπληρώνει τις συνέπειες αυτής της πολιτικής.
Τα λαϊκά στρώματα όχι μόνο δεν ωφελήθηκαν απ’ τη αύξηση της παραγωγικότητας όλη αυτή την περίοδο αλλά βίωσαν και βιώνουν μια επιταχυνόμενη πορεία σχετικής και απόλυτης εξαθλίωσης. Η λαϊκή οικογένεια γνώρισε από τη δεκαετία του ’90 και μετά συνεχόμενες ανατιμήσεις που φτάνουν στο 120% και θα επιδεινωθούν με την ενσωμάτωση περιβαλλοντικού τέλους(εφαρμογή της οδηγίας της ΕΕ) στα τιμολόγια του νερού .Οι διακοπές στην υδροδότηση και οι αφαιρέσεις μετρητών στα φτωχά νοικοκυριά (σε αντίθεση με τις μεγάλες καταναλώσεις) έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.
Μήπως όμως ωφελήθηκαν οι εργαζόμενοι στον κλάδο του νερού;
Οι εργαζόμενοι στην ΕΥΔΑΠ που ξεπερνούσαν τους 5100 στα τέλη της δεκαετίας του ’90 με σχέσεις πλήρους-σταθερής εργασίας, είναι σήμερα λιγότεροι από 2200 παρά τη θεαματική αύξηση του κύκλου εργασιών της επιχείρησης που ξεπερνάει το 40% λόγο και της παραχώρησης μεγάλου μέρους του δικτύου των δήμων για χρέη (πολλοί άνευ αντιτίμου) και βιώνουν απανωτές μειώσεις του πραγματικού μισθού τους (μείωση δαπανών μισθοδοσίας περίπου 100 εκ. ευρώ το χρόνο για την τελευταία επταετία).
Τώρα είχαμε και τις πρώτες απολύσεις. Είναι βέβαιο πως θα ακολουθήσουν πολύ σύντομα κι άλλες, εκμεταλλευόμενοι «οι νέοι ιδιοκτήτες» το νέο εργασιακό νόμο και τις ομαδικές απολύσεις που φέρνει η νέα συμφωνία της κυβέρνησης με τους «θεσμούς», που θα διευκολύνει τις «νέες σχέσεις εργασίας» που οραματίζονται για το μέλλον μας η διοίκηση και οι μέτοχοι.
Άμεσα συνδεδεμένο με τα παραπάνω είναι και το νέο οργανόγραμμα και ο «νέος τρόπος επιλογής στελεχών» από τη διοίκηση , ο νέος κανονισμός λειτουργίας της ΕΥΔΑΠ, οι βεβαιώσεις καταλληλότητας, οι εκατοντάδες διαφορετικές σχέσεις εργασίας με διαφορετικούς μισθούς και ανύπαρκτα δικαιώματα, η εντατικοποίηση της εργασίας, που επαναφέρουν μεσαιωνικούς τρόπους οργάνωσης της εργασίας. Σε ένα τέτοιο «σύγχρονο» εργασιακό περιβάλλον δε θα προχωρούν οι ικανότεροι όπως ισχυρίζεται η διοίκηση αλλά οι φθηνότεροι, οι πιο «ευέλικτοι» και «εύκαμπτοι» εργαζόμενοι.
Οι Διοικητικοί (ιδιαίτερα στα περιφερειακά, στα ταμεία και τις συναλλαγές με κοινό) από τη θέση τους είναι ο κυματοθραύστης των συνεπειών από αυτή την πολιτική. Καθημερινά έρχονται σ’ επαφή με τους καταναλωτές και εισπράττουν την αγανάκτηση και την πίεση των λαϊκών στρωμάτων. Σ’ αυτούς ξεσπάνε για τις διακοπές στην υδροδότηση, για την αδυναμία διευκόλυνσης των λαϊκών καταναλωτών.
Η έλλειψη προσωπικού εντατικοποιεί ακόμα περισσότερο τη δουλειά, με σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία των συναδέλφων.
Μα ποια ήταν η στάση της πλειοψηφίας ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ μα και του ΣΕΚΕΣ της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ που τώρα για να εγκλωβίσει ξανά τους εργαζόμενους «έσπασε» σε δύο παρατάξεις(ΡΑΚ-ΕΥΔΑΠ η άλλη );
Σήμερα που έχει συσσωρευτεί τόση αρνητική πείρα, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να εγκλωβιστεί ξανά το κίνημα στη λογική του «μικρότερου κακού» της ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ.Η επιλογή του «μικρότερου κακού», η γραμμή που πάντα αποδέχεται το ασφυκτικό πλαίσιο που καθορίζει ο αντίπαλος και αναζητά μάταια φιλολαϊκές «κόκκινες γραμμές», διαπραγματεύεται μέσα σ’ αυτό, οδήγησε το κίνημα από ήττα σε ήττα.
Θυμηθείτε: Αποδοχή της «μετοχοποίησης» και πώληση του 39% (αφού προέτρεπαν και τους εργαζόμενους να αγοράσουν μετοχές εξασφαλίζοντας τους και δάνειο), μετά παράδοση του επικουρικού μας (με την ΣΣΕ του 2008) και μάχη οπισθοφυλακών για το 51% ,αποδοχή των περικοπών με την υπογραφή τους και στην ΣΣΕ του 2012 και 2015(αρκεί λέει να μη μείνουμε χωρίς ΣΣΕ), αποδοχή του απαράδεκτου συμβιβασμού για τους Εργατοτεχνίτες όπου ο Δικηγόρος πήρε όσα όλοι οι εργαζόμενοι. Αυτή είναι η γραμμή που μας έφερε στη σημερινή κατάσταση.
Αυτή είναι κι η γραμμή του ΣΕΚΕΣ-ΡΑΚ-ΕΥΔΑΠ που μετέτρεψε το κίνημα σε υπηρέτη της κυβερνητικής εναλλαγής, που καλούσε τους εργαζόμενους να στηρίξουν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είτε με την ψήφο τους, είτε παίρνοντας μέρος στα φιλοκυβερνητικά συλλαλητήρια και ενίσχυσε τις αυταπάτες για τη δυνατότητα των «αριστερών κυβερνήσεων» να πετύχουν φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού. Αυτή η γραμμή προβλήθηκε για δεκαετίες από τους εκπροσώπους της βολεμένης εργατικής αριστοκρατίας με πρωταγωνιστές την ΠΑΣΚΕ και την ΔΑΚΕ (που μπορεί να αλλάζουν όνομα όχι όμως την προβιά) χωρίς να εξαιρείται το δεκανίκι του ΣΥΡΙΖΑ ο ΡΑΚ-ΕΥΔΑΠ (άλλωστε όλοι τους έχουν διευθυντές -συνδικαλιστές στις τάξεις τους δικαιώνοντας τον τίτλο των εργοδοτικών συνδικαλιστών).
Ποια ήταν όμως η στάση της ΕΣΚ ΕΝΟΤΗΤΑ-ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ;
Η ΕΣΚ διακήρυξε από την πρώτη στιγμή πως στόχος της «μετοχοποίησης» στρατηγικών τομέων της οικονομίας όπως το νερό δεν ήταν η λαϊκή ευημερία, αλλά η εύρεση κερδοφόρας διεξόδου για την υπερσυσσώρευση κεφαλαίων. Προειδοποιούσε πως δε θα σταματήσει σ’ αυτό το ποσοστό, αλλά θα φτάσει στην πλήρη ιδιωτικοποίηση με συνέπειες την μείωση προσωπικού, την εντατικοποίηση της εργασίας, τις περικοπές μισθών και δικαιωμάτων, την αλλαγή των σχέσεων εργασίας, τις απολύσεις.
Η ΕΣΚ προειδοποιούσε τους εργαζόμενους ότι οι θυσίες τους την εποχή των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων, ούτε προσωρινές θα είναι, ούτε θα οδηγήσουν στη λαϊκή ευημερία.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ:
Για κατάργηση κάθε μορφής ιδιωτικοποίησης όπως κι αν την ονομάζουν (μετοχοποίηση, αξιοποίηση).Για ενιαίο φορέα διαχείρισης του νερού μέσα στον οποίο θα λειτουργεί και η ΕΥΔΑΠ που θα αποτελεί 100% λαϊκή περιουσία και θα λειτουργεί προς όφελος των λαϊκών αναγκών.
Για ανάκτηση όλων των απωλειών από το 2010.Γιατί για μας δεν είναι περασμένα ξεχασμένα.
Για ένταξη στο τακτικό προσωπικό όλων των συναδέλφων που εργάζονται στην ΕΥΔΑΠ με οποιαδήποτε σχέση εργασίας. Για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με πλήρη δικαιώματα.
Για κατάργηση όλων των διακοπών του απαραίτητου για τη ζωή αγαθού του νερού στα λαϊκά νοικοκυριά.
Για κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων που μετατρέπουν τις συντάξεις σε βοηθήματα, αυξάνουν τα όρια ηλικίας και εμπορευματοποιούν την υγεία.
Ενάντια στο χτύπημα των συνδικαλιστικών ελευθεριών, των εργασιακών σχέσεων και την απελευθέρωση των απολύσεων.
Ενάντια στη μείωση του αφορολόγητου ορίου που θα επιβαρύνει με αύξηση της φορολογίας τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.
Ενάντια στους πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών.
Καμία εμπλοκή της χώρας μας σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος σε ταξική κατεύθυνση που θα απορίπτει και θα αποκρούει κάθε μεθόδευση και κάθε αντεργατικό μέτροπου χτυπά τις κατακτήσεις των εργαζομένων….
Στις εκλογές 24-28 Απριλίου αλλάζουμε την πορεία του Συλλόγου Προσωπικού ΕΥΔΑΠ ψηφίζοντας μαζικά το ψηφοδέλτιο της ΕΣΚ ΕΝΟΤΗΤΑ-ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ.
• Είναι η παράταξη που έγκαιρα ενημέρωνε για τις εξελίξεις, προετοιμάζοντας παράλληλα τους εργαζόμενους να αντισταθούν.
• Η αλλαγή συσχετισμών και πορείας του Συλλόγου Προσωπικού μπορεί και πρέπει να αποτελέσει βήμα στην οργάνωση της πάλης ενάντια στην αντεργατική λαίλαπα πουθα συνεχιστεί.
• Ήρθε η ώρα να ανοίξει η προοπτική για την ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος και στην ΕΥΔΑΠ, να ενισχυθούν ακόμα περισσότερο οι δυνάμεις που συσπειρώνονται με το ΠΑΜΕ.
• Ήρθε η ώρα να ψηφίσεις με κριτήριο τις δικές σου πραγματικές και σύγχρονες ανάγκες, να μην υποκύψεις στους εκβιασμούς.
• Να ψηφίσεις για τη στάση που κράτησε η κάθε μία δύναμη και όχι τον φίλο, τον συνάδελφο ή αυτόν που το δικαίωμα σου το έκανε ρουσφέτι.
